Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2017/3913 Esas 2018/570 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi;
Sanık hakkında tayin olunan ceza miktarına göre sanık müdafiin duruşmalı inceleme isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 318. maddesi uyarınca REDDİYLE, incelemenin duruşmasız yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Lehe kanun değerlendirmesi yapılırken 765 sayılı TCK"nın 202/1. fıkrasındaki temel cezanın teşdit uygulanarak 1/3 oranında arttırılmasına karşın, 5237 sayılı TCK"nın 247/1. fıkrasındaki temel cezanın 3/5 oranında artırılması suretiyle teşdit uygulanarak orantılılık ilkesine muhalefet edilmesi, yine sanık hakkında TCK"nın 247/1, 43, 248/2 ve 62. maddelerinin bu sıra dahilinde uygulanması gerektiği gözetilmeyerek aynı Kanunun 61/5. maddesine aykırı davranılması ile suç tarihi itibariyle 765 sayılı TCK"nın yürürlükte bulunduğu nazara alınarak bu Kanun ile 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın somut olaya ilişkin hükümlerinin ve ortaya çıkan sonuçların 5252 sayılı Kanunun 9/3 ve CMK"nın 34 ve 230. maddeleri uyarınca birbiriyle bütün olarak karşılaştırılması suretiyle lehe yasanın belirlenmesi gerekirken, uygulama sırasında 5237 sayılı TCK"nın 249. maddesine yer verilmemesi 765 sayılı Kanunun açıkça lehe olması karşısında sonuca etkili görülmediğinden, 765 sayılı TCK"nın 59. maddesinin uygulaması sırasında indirim yapılırken ""2 yıl 1 ay"" yerine ""1 yıl 13 ay"" şeklinde eksik ceza tayini ise aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
27/04/2005 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak 01/05/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5335 sayılı Yasanın 22. maddesi ile 5083 sayılı Yasanın 2. maddesine eklenen fıkra hükmü uyarınca para cezası tayin edilirken her aşamada “bir” Türk Lirası küsurunun hesaba katılmaması gerektiğinin gözetilmemesi,
Sanık hakkında kurulan hükümde TCK"nın 59. maddesi uyarınca yapılan indirim sırasında hesap hatası sonucu “365 TL" yerine ”366,22 TL” belirlenerek fazla ceza tayini,
Hükmolunan hapis cezasının 5 yıldan az olduğu gözetilmeden 765 sayılı TCK"nın 33. maddesinin sanık hakkında uygulanması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu cihetin yeniden duruşma yapılmaksızın CMUK"nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 1. bendindeki ""1.756,16 TL"" ibaresinin ""1.756 TL"", 4. bendindeki ""878,08 TL"" ibaresinin ""878 TL"", 5. bendindeki ""439,40 TL"" ibaresinin ""439 TL"", sonuç olarak belirlenen ""366,22 TL"" adli para cezasının ise ""365 TL"" olarak düzeltilmesi, 13. bendinin ise hüküm fıkrasından tamamen çıkartılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.