MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 5. Asliye Hukuk Mahkemesi"nce verilen 06/01/2015 gün ve 2008/138 - 2015/2 sayılı kararı onayan daire"nin 13/06/2017 gün ve 2016/1249 - 2017/3671 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili kurum maaş ödemelerinin davalı banka ile imzalanan 24/08/2000 tarihli protokol hükümleri çerçevesinde yapıldığını, anılan protokolün 6. m. uyarınca bankanın disketteki bilgilerin içeriğinden sorumlu olmamakla birlikte, Bütçe Dairesi Başkanlığı’nca bildirilen toplam maaş tutarı ve personel sayısının disketteki tutar ve sayıyla aynı olup olmadığını kontrol etmesi gerektiğini, yolsuzluğun ilk olarak 1997 yılının Şubat ayında başladığını ve 2004 yılının Eylül ayına kadarki sürede, yapılan yolsuzluk sonucu tahakkuk ettirilen paranın brüt 1.723.474.116,000 TL, net 1.381.010.864.000 TL olduğunu, bunun davalı ..."ün 750.182.213,000 TL, ..."in 248.571.963,000 TL, ..."ın 98.628.338,000 TL, dava dışı Tekin’in 169.636.100,000 TL, Cevdet’in 91.777.950,000 TL, Gülseren‘in 12.414.000,000 TL, Esra’nın 9.500.300,000 TL, Mahmut’un ise, 300.000,000 TL şeklinde olduğunu ileri sürerek, toplam 1.348.660,43 TL’nin ödeme tarihinden itibaren faiziyle davalılar ..., ... ve ..."ten, 1.256.497,60 TL’lik kısmının ..., ... ve ... ile birlikte davalı bankadan müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı banka vekili ve davalı ... vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davalı banka yönünden davanın husumetten reddine, diğer davalılar yönünden 1,348,660,43 TL üzerinden davanın kabulüne dair verilen kararın davacı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
1-Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440.maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen aşağıdaki bendin dışında kalan diğer karar düzeltme istemlerinin reddi gerekmiştir.
2-Davacı Üniversitenin 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu’nun “Mali Kolaylıklar” başlıklı 56. maddesinin (b) bendi ve Harçlar Kanunu’nun 13/j maddeleri uyarınca harçtan muaf olmasına rağmen Dairemiz onama ilamında davacı Üniversiteye harç yüklenmesi doğru bulunmayıp, davacı vekilinin bu yöne ilişkin karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairemiz ilamından bu hususun çıkarılması suretiyle yapılan yanlışlığın giderilmesine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin diğer karar düzeltme istemlerinin HUMK’nun 442. maddesi gereğince REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairemizin 13.06.2017 günlü, 2016/1249 Esas-2017/3671 Karar sayılı ilamının sonuç kısmında geçen ‘‘alınmadığı anlaşılan 136,00 TL temyiz başvuru harcı ile 31,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına’’ ibarelerinin ilamdan çıkarılmasına, 08/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.