Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1639 Esas 2022/642 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanması ile; 2863 sayılı Kanunun 70/1, TCK'nın 62/1, 52/2, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında katılanın “Kültür ve Turizm Bakanlığı” yerine “...” olarak belirtilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışı olarak değerlendirilmiştir.
Bandırma 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 23.09.2010 tarih 2010/153 E. - 2010/740 K. sayılı kararı ile 2863 sayılı Kanuna muhalefet suçundan sanığın beraatine hükmedildiği, katılan vekilinin temyizi üzerine Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 25/09/2013 tarih 2013/1127 Esas – 2013/21396 Karar sayılı bozma ilamı ile sanığın 2863 sayılı Kanun’un 70/1. maddesi uyarınca mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği belirtilerek hükmün bozulduğu, 2863 sayılı Kanunun 70/1, TCK’nın 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis ve 80 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Bandırma 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/02/2014 tarihli ve 2013/537 Esas 2014/76 Karar sayılı kararının 27/03/2014 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 09/09/2016 tarihinde TCK’nın 158/1-f-son maddesinde tanımlanan nitelikli dolandırıcılık suçunu işlediği ve İstanbul Anadolu 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 2017/223 E. - 2018/161 K sayılı kararı ile bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 20/06/2018 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Bandırma 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/10/2018 tarihli ve 2018/438 Esas, 2018/541 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi. Kolluk kuvvetlerine,... ve ... isimli şahısların, yanlarında bulunan tarihi eserleri şehirlerarası bir otobüs ile İzmit iline götürerek satacakları yönünde ihbarda bulunulması üzerine, bahse konu otobüs içerisinde arama yapıldığı, arama sonucunda, sanık ...'ın üzerinde herhangi bir suç unsuru bulunmamakla birlikte, oturdukları koltuğun üç sıra arkasında korunması gerekli taşınır kültür varlıklarının ele geçirildiği, her ne kadar sanık ... aşamalardaki benzer ifadelerinde suçlamayı kabul etmeyerek sözü edilen kültür varlıklarının kendisine ait olmadığını savunmuş ise de, yakalandıkları otobüste muavin olarak çalışmakta olup olayın hemen akabinde kollukta ifadesine başvurulan ...'ın, içinde kültür varlıklarının bulunduğu poşeti, sanık ...'ın elinde gördüğünü beyan ettiği, belirtilen hususun kolluk kuvvetlerince düzenlenen ve


altında ...'ın imzasının bulunduğu tutanakta da yer aldığı, dosya kapsamında sanık ...'in suça konu kültür varlıklarını bulduğuna ya da ticarete konu ettiğine dair herhangi bir delil elde edilemediği, dolayısıyla sanığın eyleminin 2863 sayılı Kanunun 70/1 maddesinde düzenlenen “kültür varlıklarını bulundurma” suçunu oluşturduğu anlaşılmakla;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın herhangi bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca taksitlerden birinin ödenmemesi halinde geri kalan kısmının tamamının tahsil edileceğinin ve ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtar edilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden,hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının (3) nolu bendinin devamına gelmek üzere, “TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtaratına'' cümlesinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.