Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/7094 Esas 2022/652 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Yasaya muhalefet
Hüküm : CMK’nın 231/11. maddesi delaletiyle hükmün açıklanması ile; 2863 sayılı Kanunun 74/1-1.cümle, TCK’nın 62/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerede Asliye Ceza Mahkemesinin 17/07/2012 tarihli 2010/56 E. - 2012/451 K. sayılı kararı ile sanığın, 2863 sayılı Kanun’un 74/1-1. cümle, TCK’nın 62/1. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 5271 sayılı CMK'nın 231/5. maddeleri uyarınca sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, anılan kararın 17/10/2012 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 08/10/2013 tarihinde TCK’nın 106/1-2.cümlesinde düzenlenen basit tehdit suçunu işlediği ve Bursa 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/818 esas 2015/492 karar sayılı kararı ile bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verildiği, kararın 09/06/2015 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine yeniden ele alınan dosyada sanık hakkında önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Gerede Asliye Ceza Mahkemesinin 05/11/2015 tarihli ve 2015/576 E. - 2015/466 K. sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Suçtan zarar gören ... adına İl Kültür ve Turizm Müdürlüğüne dava ihbar edilmediğinden, 17/07/2012 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının usulünce kesinleştiğinin ve beş yıllık denetim süresinin başlaması ile 5271 sayılı CMK'nın 231/8. maddesi uyarınca dava zamanaşımının durduğunun kabul olunamayacağı, bu durumda, sanık yönünden zamanaşımını kesen en son işlem 24/03/2011 tarihli savunması olup, 17/07/2012 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı usulünce kesinleşmediğinden, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlendiği gerekçesiyle hükmün açıklanmasına dair 05/11/2015 tarihli kararın hukuki değerden yoksun bulunduğu anlaşılmakla;
Sanığa isnat edilen ve daha ağır bir suçu oluşturma ihtimali bulunmayan eylem, 2863 sayılı Kanunun 74/1. maddesinde yaptırıma bağlanmış olup, anılan suç, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e maddesi uyarınca 8 yıllık zamanaşımına tabidir. Kesen nedenlerin varlığı halinde süre yeniden işlemekte ise de, zamanaşımını kesen en son işlem, sanığın 24/03/2011 tarihli savunması olup, anılan tarihten itibaren 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık zamanaşımı karar tarihinden önce gerçekleşmiş olmakla, dosya içeriği itibariyle de, 5271 sayılı CMK'nın 223/9. maddesindeki derhal beraat kararı verilmesini gerektirir şartlar bulunmadığından, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olup, hükmün, gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

uyarınca BOZULMASINA, aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkındaki kamu davasının isteme aykırı olarak DÜŞMESİNE; 26/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.