Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/635 Esas 2019/7871 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/635
Karar No: 2019/7871
Karar Tarihi: 10.04.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/635 Esas 2019/7871 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın hakaret suçundan mahkumiyetine ve kasten yaralama suçundan ise ceza verilmesine yer olmadığına karar verdi. Ancak, yaralama suçuyla ilgili katılanın duruşmalarda yaralanması nedeniyle elini hareket ettiremediği ve tedavisinin devam ettiği belirtildi. Yetersiz rapora dayanılarak eksik inceleme ile hüküm kurulmasının yanı sıra, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerine ilişkin kararının da dikkate alınması gerektiğine karar verildi ve hüküm bozuldu. Kanun maddeleri ise şu şekilde: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86. ve 87. maddeleri, 53. maddesi ve Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı.

3. Ceza Dairesi 2019/635 E. , 2019/7871 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet ve ceza verilmesine yer olmadığına dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hüküm bakımından temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın ve katılanın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2) Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hüküm bakımından temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a)Katılanın duruşmalarda yaralanması nedeniyle elini hareket ettiremediğini söylemesi, katılan hakkında 08.10.2013 tarihinde Bursa Adli Tıp Şube Müdürlüğünce düzenlenen kat’i raporda Özel Bursa Anadolu Hastanesince düzenlenen tıbbi evrakta 03.10.2013 tarihinde kontrolüne karar verildiğinin belirtildiği, mezkur hastane tarafından 03.10.2013 tarihinde düzenlenen raporda ise katılanın henüz iyileşmediği ve 02.11.2013 tarihinde yeniden kontrolüne karar verildiği, katılanın 24.12.2013 tarihindeki muayenesinde ise tedavisinin devam ettiğinin anlaşıldığı, katılanın tedavi evrakları, geçici ve kesin raporlarıyla birlikte en yakın Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğüne sevk edilerek, özellikle söz konusu yaralanmanın işlev zayıflaması ya da kaybolmasına neden olup olmadığı hususunu gösterir şekilde, 5237 sayılı TCK"nin 86. ve 87. maddelerinde belirlenen ölçütlere göre rapor alınması gerektiği gözetilmeden, yetersiz rapora dayanılarak eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.