Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12799 Esas 2021/6325 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin kusur durumuna ve TCK"nın 53/6. maddesinin uygulanmaması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Sanık idaresindeki otomobille, gündüz vakti, meskun mahalde, bölünmüş asfalt kaplama iki şeritli caddede, sol şeritte seyrederken, aracının ön sağ kısımlarıyla sağdan kaplamaya giren 1939 doğumlu yayaya çarpmasıyla, sanığın hızını yaya geçidine yaklaşmasına karşın azaltmayarak yaya ile eşit kusurlu şekilde, bir kişinin ölümüne sebebiyet verdiği olayda;
1-)Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
2-)Sanığa verilen taksitli adli para cezasının taksitlerinden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsiline karar verileceğinin ve ödenmeyen para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtaratı yerine adli para cezasının taksitlerinden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsiline ihtaratına yer verilerek TCK"nın 52/4. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün ilk bendinin 4. fıkrası hükümden çıkarılarak yerine “Sanığın ekonomik ve şahsi halleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 910 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 18200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin ve hükmün ilk bendinin 5. fıkrasında yer alan ""tamamen tahsiline"" ibaresinden sonra ""ödenmeyen para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtaratı"" ibaresinin eklenmesi ile sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28/09/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.