MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Sanık hakkında hüküm kurulurken, 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesi gereğince belirlenen "6 ay" hapis cezası üzerinden, TCK"nin 86/b-e. maddesi gereğince (1/2) oranında artırım yapıldığında "9 ay" hapis cezası yerine " 12 ay " olarak belirlenmesi ve yine bu ceza miktarı üzerinden TCK"nin 62. maddesi gereğince (1/6) oranında indirim yapıldığında, sonuç cezanın " 7 ay 15 gün" hapis cezası yerine "10 ay" olarak hatalı hesaplanması suretiyle fazla ceza tayini,
2) Sanığın, müştekinin olay öncesinde nişanlısı hakkında cinsel içerikli sözler söylediğini iddia etmesi karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasının gerekip gerekmediğinin karar yerinde tartışılmaması,
3) Sanığın tekerrüre esas alınan Düzce 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.03.2014 tarih ve 2013/379 Esas, 2014/60 Karar sayılı mahkumiyet kararında, sanığın suç tarihi itibariyle 18 yaşını doldurmamış olduğu, bu nedenle 5237 sayılı TCK"nin 58/5. maddesi gereğince söz konusu ilamın tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
4) 5271 sayılı CMK"nin 325/1.ve 326/1. maddeleri gereğince sanığın, kendi eylemleri nedeni ile neden olduğu yargılama giderinin bütününden sorumlu olması gerekirken, beraat eden diğer sanıkla birlikte eşit olarak yargılama giderlerinden sorumlu tutulması,
5)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.