Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/30499 Esas 2019/1635 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/30499
Karar No: 2019/1635
Karar Tarihi: 21.01.2019

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/30499 Esas 2019/1635 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, fazla mesai alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı, fazla çalışma olmadığını iddia ederek davanın reddini talep etmiştir. Mahkeme, davayı kısmen kabul etmiştir. Taraflar temyiz etmiştir. İşyeri kayıtları incelendiğinde, cumartesi çalışmaları da hafta içi çalışmalarına eklendiğinde haftalık 45 saati aşmadığından fazla mesai alacağının reddi yerine kabulü hatalı olduğu sonucuna varılmıştır. Bu nedenle, temyiz olunan karar bozulmuştur. İş Kanunu'nun 63/1. maddesi haftalık çalışma süresini 45 saat olarak düzenlemiştir. Dosyada bu konuda herhangi bir azaltma bilgisi veya belgesi bulunmadığından bu düzenleme de geçerlidir.
İş Kanunu'nun 63/1. maddesi, haftalık çalışma süresini 45 saat olarak düzenler. Fazla çalışmanın ispatı konusunda ise işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir.

9. Hukuk Dairesi 2015/30499 E. , 2019/1635 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar avukatlarınca istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı taraf, fazla mesai alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı taraf, davacının fazla çalışması bulunmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı vekili ile davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Taraflar arasında fazla çalışma yapılıp yapılmadığı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir.
Somut uyuşmazlıkta, işyeri giriş çıkış kayıtları dosyaya sunulmuş, hükme esas alınan bilirkişi raporunda hafta içi ortalama çalışma süresi 40 saat olduğundan işyerindeki haftalık çalışma süresinin 40 saat olduğu kabul edilerek kayıtlara göre sürekli olmayan cumartesi çalışması fazla mesai olarak nitelendirilmiştir. İş Kanunu"nun 63/1. maddesinde haftalık çalışma süresi 45 saat olarak düzenlenmiş olup dosya kapsamında bunun işçi lehine azaltıldığına ilişkin herhangi bir bilgi ve belge bulunmamaktadır. İşyeri kayıtlarına göre belirlenen cumartesi çalışmaları da hafta içi çalışmasına eklendiğinde haftalık 45 saati aşmadığından fazla mesai alacağının reddi yerine kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, bozma sebebine göre davacının temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.01.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.