Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2020/8492 Esas 2021/3818 Karar Sayılı İlamı

12. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/8492
Karar No: 2021/3818
Karar Tarihi: 31.03.2021

Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2020/8492 Esas 2021/3818 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Borçlu, kıymet takdir raporunun usulsüz tebliği ve kıymet takdirine itiraz talebiyle icra mahkemesine başvurmuş, ancak şikayet reddedilmiştir. İlk derece mahkemesinin kararı kesin olduğu için istinaf istemi esastan reddedilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi'nin temyiz talebi de reddedilmiştir. 5311 sayılı Kanun'un 24. maddesi ile değişik 2004 sayılı İİK'nun 363/1. maddesi gereği istinaf yoluna başvurulamayacak icra mahkemesi kararları sayılmıştır. Kararın onaylanması gerektiği sonucuna varılmıştır. Kanun maddeleri: 5311 sayılı Kanun'un 24. maddesi ile değişik 2004 sayılı İİK'nun 363/1. maddesi, HMK'nın 353/1-b(1) maddesi, İİK'nun 365/3. maddesi, ve 6100 sayılı HMK'nun 370. maddesi.

12. Hukuk Dairesi 2020/8492 E. , 2021/3818 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Somut olayda, şikayetçinin; kıymet takdir raporunun usulsüz tebliği şikayeti ve kıymet takdirine itiraz talebiyle icra mahkemesine başvurduğu, Mersin 3. İcra Hukuk Mahkemesi"nin 17.07.2019 tarih ve 2019/8 E.-2019/555 K. sayılı kararı ile şikayetin reddine karar verildiği, şikayetçi (borçlu) tarafından, şikayetin reddine dair ilk derece mahkemesi kararına karşı istinaf yoluna başvurulduğu, Adana Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi"nin 13.09.2019 tarih ve 2019/2271 E.-2019/1365 K. sayılı kararı ile istinaf başvurusunun HMK’nin 353/1-b(1) maddesi gereği esastan reddedildiği ve kararın İİK’nun 365/3. maddesi gereği kesin olduğunun belirtildiği, bu kararın temyiz edilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince temyiz talebinin de reddine karar verildiği, bu kez son kararın temyiz konusu yapıldığı anlaşılmaktadır.
02/03/2005 tarih ve 5311 sayılı Kanun"un 24. maddesi ile değişik 2004 sayılı İİK"nun 363/1. maddesi ile aynı Kanunun bazı maddelerinde (m. 134/4, m. 97/5, m. 36/5 gibi), istinaf yoluna başvurulamayacak icra mahkemesi kararları sayılmıştır.
İlk derece mahkemesince verilen karar konu itibariyle kesin nitelikte olduğundan, HMK’nin 353/1-b(1) ve İİK’nun 365/3. maddesi gereğince istinaf isteminin esastan reddi kararı doğru olup, anılan Bölge Adliye Mahkemesinin temyiz talebinin reddine ilişkin son kararının onanması gerekmiştir.
SONUÇ : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararında yazılı gerekçelere göre yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun Bölge Adliye Mahkemesi’nin temyiz talebinin reddine dair son kararının 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK"nun 364/2. maddesi göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK"nun 370. maddeleri uyarınca (ONANMASINA), alınması gereken 59,30 TL temyiz harcından, evvelce alınan harç varsa mahsubu ile eksik harcın temyiz edenden tahsiline, 31/03/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.