Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/7515 Esas 2022/646 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi



2863 sayılı Yasaya muhalefet suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık ve müdafii ile katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Katılan vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Katılan vekilinin 13/07/2016 tarihinde yüzüne karşı tefhim edilen hükmü, CMUK'un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra, 20.09.2019 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin, isteme uygun olarak REDDİNE,
2- Sanık ve müdafinin temyiz talebinin incelenmesinde ise;
2863 sayılı Kanuna aykırılık sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, 2863 sayılı Kanunun 67/2, TCK’nın 62/1 maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis ve 80 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair ... 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/12/2010 tarihli ve 2009/1250 esas 2010/711 karar sayılı kararının 13/01/2011 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 07/08/2015 tarihinde TCK’nın 106/1-1.cümle ve 125/1 maddelerinde tanımlanan tehdit ve hakaret suçlarını işlediği ve ... 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2016/324 esas 2016/574 karar sayılı kararı ile bu suçlardan sanığın mahkumiyetine karar verildiği, kararın 02.06.2016 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair ... 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/07/2016 tarihli ve 2016/544 Esas - 2016/561 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Olay günü kolluk kuvvetlerinin müşteri kılığında sanıkla buluştuğu, sanığın yanında bulunan 99 adet eseri satmak istediğini beyan ettiği, sanığın bu şekilde yakalandığı, sanığın aşamalardaki savunmasında, eserlerin bir bölümünü satın aldığını,bir bölümünü ise dedektörle bulduğunu, borçları ödemek için satabileceğini düşündüğünü, bunun için buluşmaya gittiğini ve yakalandığını belirterek suçlamayı ikrar ettiği, kovuşturma aşamasında arkeolog bilirkişiler
tarafından düzenlenen 15.07.2010 tarihli tarafsız bilirkişi raporunda 14 adet çeşitli boy ve ebatlarda bronz parça, 79 adet sikke, 1 adet bronz yüzük parçası olmak üzere toplam 94 adet eserin 2863 sayılı Kanunu kapsamında eski eser niteliğinde ve müzelik değerde olup tasnif ve tescile tabi olduklarının belirtildiği, sanığın suça konu eserleri ticaret kast ve amacıyla bulundurduğu ve satışa arz ettiğinin tüm dosya kapsamı ile sabit olduğu, sanığın eyleminin 2863 sayılı Kanunun 67/2. maddesine temas eden suçu oluşturduğu anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ve müdafiinin beraate karar verilmesi gerektiğine dair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanık hakkında tayin edilen gün adli para cezasının miktarının belirlenmesi sırasında esas alınan tam gün sayısının ve dayanak kanun maddesinin gösterilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2- TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca taksitlerden birinin ödenmemesi halinde geri kalan kısmının tamamının tahsil edileceğinin ve ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtar edilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık ve müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 4 nolu bendinin tamamen çıkartılarak yerine “Sanık hakkında tayin edilen 4 gün adli para cezasının TCK’nın 52/2. maddesi gereğince ekonomik durumu dikkate alınarak günlüğü 20 TL olarak belirlenip 80 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” cümlesinin eklenmesi, yine hüküm fıkrasının 4 nolu bendinin devamına gelmek üzere, “TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtaratına'' cümlesinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 26.01.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.