Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2013/5735 Esas 2014/5211 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuan tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, davalıların işleteni, sürücüsü ve trafik sigortacısı olduğu aracın, davacı Kurum iştirakçisi ... ...’ün yolcu olarak bulunduğu araca çarparak ölümüne neden olduğunu, ölenin hak sahiplerine dul ve yetim aylığı bağlandığını ve toptan ödeme yapıldığını, 5434 sayılı Emekli Sandığı Kanunun 129. maddesi gereğince rücu edilebileceğini belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 30.000 TL. peşin sermaye değeri, 12.126,94 TL. aylık ve aylıkların dava tarihine kadar işlemiş 874,33 TL. faizinin davalılardan tahsiline, karar verilmesini talep etmiş, yargılama sırasında talebini 12.126 TL. aylık, 991,30 TL. faizi ve 95.989,03 TL. peşin sermaye değeri olarak yükselttiklerini bildirmiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Yapılan yargılama sonucu davanın kabulüne dair verilen hüküm, davalılar tarafından temyiz edilmekle Dairemizin 20/03/2012 gün 2011/7944 Esas 2012/3405 Karar sayılı ilamı ile bozulmuştur.
Mahkemece, uyulmasına karar verilen bozma ile dosya kapsamına göre; davacı Kurum"un ödediği bedeli rücu hakkının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı doğrultusunda inceleme yapılıp hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, bozmanın kapsamı dışında kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazları incelenemeyeceğine göre, davacı vekilinin yerinde olmayan tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA ve 492 sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davacıdan harç alınmamasına 7.4.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.