Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/3958 Esas 2018/1702 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/3958
Karar No: 2018/1702
Karar Tarihi: 12.03.2018

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/3958 Esas 2018/1702 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların cep telefonlarını yağmalamak suçundan mahkumiyetleri istenmiş ve yerel mahkeme tarafından da mahkumiyet hükümleri verilmiştir. Ancak, sanıkların cezalarının eksik tayin edilmesi sebebiyle temyiz itirazı yapılmıştır. Temyiz incelemesi sonucunda, suçun sanıklar tarafından işlendiği kabul edilmiş, fakat zorunlu savunman ücretlerinin sanıklardan alınması usul ve yasalara aykırı görülmüştür. Bu nedenle mahkeme kararı bozulmuş ve savunman ücretleri sanık tarafından ödenmeyeceği kararlaştırılmıştır.
Kanun maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 168/3. maddesi, 53. madde, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 150, 234 ve 239. maddeleri, 5320 sayılı Yasanın 13. maddesi ve 1412 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 322. maddesi.

6. Ceza Dairesi 2015/3958 E. , 2018/1702 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

04.11.2012 tarihli tutanağa göre; suça konu cep telefonlarının sanık ... ... yakalamak üzere ikametine gelen kolluk güçleri tarafından yapılan ev aramasında çekyatın altında ele geçirildiğinin anlaşılması karşısında; etkin pişmanlık koşullarının oluşmadığı gözetilmeden, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 168/3. maddesi gereğince 1/2 oranında indirim yapılarak eksik ceza tayin edilmesi, karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

24.11.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 gün, 2014/140-2015/85 Esas ve Karar sayılı kararına göre TCK"nın 53. madde uygulamasının infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür.

Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

TC. Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretlerinin sanıklar ... ... ve ... ... alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve savunmanı ile sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkralarından 733,00.-TL ve 561,00.-TL zorunlu savunman ücretine dair yargılama giderinin tahsiline ilişkin bölümün çıkarılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.