Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2022/2252 Esas 2022/11086 Karar Sayılı İlamı

5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’na aykırılık suçundan sanık ...'ın, anılan Kanun'un 63/10, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 52/2. maddeleri gereğince 1.000,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair İSTANBUL 60. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/02/2021 tarihli ve 2020/232 esas, 2021/222 sayılı sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 18/11/2021 tarihli kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 30/12/2021 tarihli ve KYB.2021/144102 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Mezkür ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, soruşturma aşamasında sanığa 24/04/2019 tarihli önödeme emrinin 17/05/2019 tarihinde tebliğ edildiği, sanığın yasal süresi içerisinde önödeme ihtarına uymadığı gerekçesiyle İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca hakkında 05/02/2020 tarihli iddianame tanzim edilmesi üzerine, İstanbul 60. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/02/2021 tarihli kararı ile sanığın mahkumiyetine dair karar verilmiş ise de;
İstanbul 60. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/02/2021 tarihli kararından önce, 24/10/2019 tarihinde 30928 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 75 inci maddesinin birinci fıkrasına birinci cümlesinden sonra gelmek üzere; "Failin on gün içinde talep etmesi koşuluyla bu miktarın birer ay ara ile üç eşit taksit hâlinde ödenmesine Cumhuriyet savcısı tarafından karar verilir. Taksitlerin süresinde ödenmemesi hâlinde önödeme hükümsüz kalır ve soruşturmaya devam edilir." şeklinde bir düzenleme eklenmesine rağmen, soruşturma aşamasında sanığa tebliğ edilen 24/04/2019 tarihli ön edeme emrini müteakip, Mahkemesince 7188 sayılı Kanun uyarınca önödeme hususuyla ilgili olarak taksit miktarlarına ve ödeme şekline ilişkin getirilen düzenlemelere yönelik açıklamaların yer alacağı, yeni bir ödeme emrinin sanığa tebliğ edilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarnamesi içeriğindeki hususlar yerinde görüldüğünden, İstanbul 60. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 24.02.2021 tarih, 2020/232 Esas – 2021/222 sayılı kararının 5271 sayılı CMK'nun 309/4-a maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine, 09.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.