MAHKEMESİ : Uşak 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 11/10/2012
NUMARASI : 2005/112-2012/280

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde asıl davada davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

- K A R A R -

Asıl davada davacılar vekili, müvekkili F.. Ö.."ın eşi, diğer müvekkillerinin babası olan destek H.. Ö.."ın, davalının sürücüsü olduğu aracın çarpması sonucu yaşamını yitirdiğini belirterek müvekkillerinin her biri için 2.000,00 TL olmak üzere toplam 8.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Birleştirilen davada davacılar vekili, müvekkillerinin desteğin çocukları olduğunu belirterek her biri için 500,00"er TL destekten yoksun kalma tazminatının davalılardan, 3.000,00"er TL manevi tazminatın davalı Uzeyir Kaymak"tan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; asıl davanın kısmen kabulü ile, her bir davacı için 500,00 TL manevi tazminat olmak üzere toplam 2.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 25/06/2004 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalı Ü.. K.."tan tahsiliyle davacılara verilmesine, davalı Ü.. K.. hakkında manevi tazminat istemine ilişkin açılan birleştirilen davanın kısmen kabulü ile davacılar A.. B.. ve M.. Ö.. için ayrı ayrı 500,00 TL olmak üzere toplam 1.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 25/06/2004 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalı Ü.. K.."tan tahsiliyle davacılara verilmesine, maddi tazminat isteminin reddine karar verilmiş; hüküm, asıl davada davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazasından kaynaklanan desteğin vefatı nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir.
Borçlar Kanunu"nun 47. maddesi hükmüne göre (6098 sayılı TBK m. 56), hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Manevi tazminat, zarara uğrayanda, manevi huzuru gerçekleştirecek ve tazminata benzer bir fonksiyonu da olan özgün bir nitelik taşır. Manevi tazminat bir ceza olmadığı gibi, mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. Zarar görenin zenginleşmemesi, zarar sorumlusunun da fakirleşmemesi gerekmektedir. Takdir edilecek miktarın, mevcut halde elde edilmek istenen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22.6.1976 günlü ve 7/7 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı’nın gerekçesinde de takdir edilecek manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden, hakim bu konuda takdir hakkını kullanır iken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
O halde mahkemece, meydana gelen trafik kazası sonucu desteğin ölümü nedeniyle duyulan acı ve elemin kısmen de olsa giderilmesi amacıyla tarafların sosyal ve ekonomik durumları, olayın meydana geliş şekli, davalıların sorumluluğunun niteliği, kusur oranları da gözönünde tutularak, olay tarihindeki paranın alım gücüne uygun düşen, davacılar için hak ve nesafet kuralları çerçevesinde daha yüksek manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, somut olay ile bağdaşmayan miktarda manevi tazminata hükmedilmesi uygun görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle asıl davada davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden asıl davada davacılara geri verilmesine 07/04/2014 gününde oybirliği ile karar verildi.