Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/9230 Esas 2022/762 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : 1- Davacının ceza yargılaması dolayısıyla ödemiş olduğu sırasıyla; 5.000 TL, 5. 000 TL ve 2.000 TL vekalet ücreti ile 5.150,94 TL tayin bedelinin, 2-500.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine,

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat talebinin dayanağı olan İstanbul Anadolu 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/188 Esas - 2015/143 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının Türkiye Cumhuriyeti hükümetini cebren iskat veya vazife görmekten menetmeye teşebbüs suçundan 24.02.2010- 01.04.2010, 06.04.2010-18.06.2010 ve 11.02.2011-19.06.2014 tarihleri arasında sırasıyla; 36, 73 ve 1224 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 08/06/2015 tarihinde kesinleştiği, davanın tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı ve dava için Kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu,
Davacının 49.150 TL maddi, 500.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece; davacı ...'ın İstanbul Anadolu 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/188 esas sayılı dosyasında ödemiş olduğu 5.000 TL vekalet ücretinin 07/04/2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte, yine aynı dosyadan ödenmiş olan 5.000 TL vekalet ücreti 31/05/2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte, yine aynı dosyadan ödenmiş olan 2.000 TL vekalet ücreti 31/05/2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte, ayrıca 5.150,94 TL tayin bedelinin ve davacının duyduğu manevi ızdırap, sosyal ve ekonomik durumu gözetilerek 500.000 TL manevi tazminatın davacının tutuklandığı tarih olan 25/02/2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verildiği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre;
1- Davacı hakkında düzenlenen yakalama, olay, gözaltı ve sevk – serbest bırakma, tutuklama müzekkerelerinin Yargıtay denetimine elverişli olacak şekilde aslının veya onaylı örneğinin dosya arasına alınması gerekirken eksik inceleme ile karar verilmesi,
2- Davacı ile ilgili tutuklama müzekkeresinin infaz edilip edilmediği, infaz edilmiş olması halinde, infaz tarihleri ile infazı yapılan tutuklama müzekkeresi suç bilgisinin ilgili ceza infaz kurumundan sorulması suretiyle infaz edilen sürenin tereddüde mahal vermeyecek şekilde belirlenmemesi,
Kabule göre de;
a-Davacının tutuklu kaldığı dönemlerde ve dava tarihinde henüz emekli olmadığı, 29.05.1957 tarih ve 4-16 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında belirtildiği üzere, ait olduğu davada hüküm altına alınması gereken vekalet ücreti, yargılama giderleri kapsamında olup bu hak asıl davadan bağımsız olarak dava konusu yapılamayacağından ceza davasında ödenmeyen vekalet ücretinin, maddi tazminat kapsamına dahil edilemeyeceği, davacının tutuklu kaldığı dönemde maaşında kesinti yapılıp yapılmadığı, yapılmış ise toplam ne kadar kesinti yapıldığı, yapılan bu kesintilerin daha sonradan kendisine ödenip ödenmediği araştırılarak sonucuna göre maddi tazminat konusunda karar verilmesi gerektiği,
b-Davacının, tutukluluğu sebebi ile alamadığı tayin bedelinin CMK'nın 141 ve devamı maddeleri gereğince maddi tazminat hesabına dahil edilemeyeceği dikkate alınmadan yazılı şekilde maddi tazminata hükmolunması,
c-Manevi tazminat miktarının davacının tutuklu kaldığı dönemler için ayrı ayrı belirlenip tutuklama tarihlerine göre ayrı ayrı faiz belirlenmesi gerekirken, tutuklama dönemleri belirtilmeden yazılı şekilde manevi tazminata ve yasal faize hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekili ve davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 07.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.