Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/10362 Esas 2022/782 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında dava türü olarak "koruma tedbirleri nedeniyle tazminat" yerine "kanun dışı yakalanan veya tutuklanan kişilere tazminat verilmesi" olarak yazılması, mahallinde düzeltiebilecek yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan Ankara 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/339 Esas – 2015/306 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 01.08.2015-13.10.2015 tarihleri arasında 73 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda 5237 sayılı TCK'nın 25/1. maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verildiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK hükümlerine tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının 8.734,95 TL maddi, 6.000,00 TL manevi tazminat talebinin tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece, verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair hükmün kesinleşmemesi sebebiyle 5271 sayılı CMK’nın 142. maddesindeki şartlar oluşmadığından davanın reddine hükmedildiği;
İncelenen dosya kapsamına göre, dava açıldığında ve hüküm kurulduğunda henüz dava açma süresi başlamamış ise de, dairemizce yapılan temyiz incelemesi sırasında, Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden yapılan araştırmada, tazminat davasına konu dayanak kararın, hükümden sonra Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2017/336 Esas, 2018/1781 Karar numaralı ilamı ile 16.04.2018 tarihinde kesinleştiği görülmekle, davaların en az giderle ve mümkün olan süratle sonuçlandırılmasını yargıya bir görev olarak yükleyen Anayasanın 141/son maddesi hükmü uyarınca yargılamaya devamla bir karar verilmesi gerektiği, ancak;
Tazminat davasına dayanak teşkil eden Ankara 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/339 Esas – 2015/306 Karar sayılı ceza dosyasında yapılan yargılama sonunda eyleminin TCK'nın 25/1. maddesi kapsamında olduğu belirtilerek ceza verilmesine yer olmadığına karar verildiğinin, ve 5271 sayılı CMK'nın 144. maddesinde tazminat verilemeyecek kişiler arasında hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilenlerin sayıldığının anlaşılması karşısında, davacının tazminat talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile reddine karar verilmesi, sonuca etkili görülmediğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin, tüm temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak, ONANMASINA, 07.02.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.