Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10597 Esas 2021/6310 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/4-1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın sevk ve idaresindeki otomobille gündüzün meskun mahaldeki 10 metre platform genişliği ve sağında 1 metrelik kaldırım bulunan aşağı eğimli bölünmüş yolda seyri sırasında önce yolun solundaki refüje çarparak devamla yaklaşık 30 metre çapraz şekilde ilerleyerek yolun sağındaki apartman korkulukları civarında bulunan yayayla berabar korkuklara çarpması sonucu yayanın, 28.07.2014 te tedavisi devam ederken hastanede hayatını kaybettiği, İstanbul Adli Tıp Kurumu 1. İhtisas Dairesince düzenlenen 24.06.2015 tarihli rapor göre kendisinde kronik kalp hastalığı bulunan yayanın ölümünün genel benden travmasına bağlı femur kırığı ve gelişen komplikasyonlar sonucu meydana gelmiş olduğu ve 18/06/2014 tarihinde maruz kaldığı kaza sonucu yaralanması ile ölümü arasında illiyet bağı olduğunun tespit edildiği, sevk ve idare hatası yaparak direksiyon hakimiyetini kaybederek kaldırıma çıkan sanığın tam kusurlu olduğunun anlaşıldığı olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanığın kusur durumuna ve cezanın fahiş olduğuna, katılanlar vekilinin ise kusur durumu, üst hadden ceza verilmesi gerektiğine, hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmemesi gerektiğine ve suçun bilinçli taksirle işlendiğine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak,
Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ile katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 4. paragrafının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, kendisine verilen hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 1.060 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine,TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 12.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28/09/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.