MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki kadastro tespitine itiraz davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... ve karşı davacı ... vekilleri tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne, duruşma isteminin değerden reddine karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Kadastro sırasında ... köyü 101 ada 407 parsel sayılı, 1388,71 m2 yüzölçümündeki taşınmaz, asliye hukuk mahkemesinde dava konusu olduğundan söz edilerek malik hanesi açık bırakılmak suretiyle tespit edilmiştir. Asliye hukuk mahkemesinde davacı ... tarafından Hazine aleyhine açılmış olan tescil davası kadastro mahkemesine devredilmiştir. Daha önce davalı Hazinenin yanında feri müdahil olarak davaya katılan ..., taşınmaz hakkında tutanak düzenlendikten sonra adına tescili istemiyle dava karşı dava açmıştır. Mahkemece, davacıların davalarının reddi ile dava konusu taşınmazın Hazine adına tapuya tesciline karar verilmiş, hüküm davacı ... ve karşı davacı ... vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, kadastro tespitine itiraz niteliğindedir.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye ve çekişmeli taşınmazın 1976 yılında yapılan kadastro çalışmaları sırasında 766 sayılı Tapulama Yasasının 2. maddesi gereğince devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlerden olduğu gerekçesiyle tapulama harici bırakıldığı, 1977 yılında ise yörede yapılan baraj gölü nedeniyle taşınmazın bulunduğu yerle ulaşımın kesildiği, 1990’lı yıllarda yeniden yol yapıldıktan sonra tekrar ulaşımın sağlandığı, bu tarihten sonra davacılardan ...’ın taşınmaz üzerinde ev yapmaya başlaması üzerine ...’ın Çarşamba Sulh Hukuk Mahmesinde açtığı men-i müdahale ve kal davasının yapılan yargılaması sonucunda mahkemenin 2000/556-818 sayılı kararı ile, “Davalı yerin özellikleri gereği devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlerden oluşu, üzerinde zilyetlikle hak iddia edilecek yerlerden olmaması, yerel bilirkişi ve tanık beyanlarına göre de davacının dava konusu yer üzerinde fiili zilyetliğinin ne şekilde devam ettiği ve nasıl kullanıldığı, zilyetlik yoluyla hakkının doğduğu yeterince izah edilemediği, davacının zilyetliğini ispatlayamadığı” gerekçesiyle reddedildiği, kararın Yargıtay 8. Hukuk Dairesince onanarak kesinleştiği, dosyadaki ziraat bilirkişi raporunda ise, 109 ve 110 sayılı parsellerin doğusunda yer alan taşınmazın tarıma elverişli olmaması, ana kayanın yüzeye çok yakın olması, toprak yapısının, toprak derinliğinin tarıma elverişli olmaması, hali hazır durumu ile taşınmaz üzerinde fundalık ve bazı orman ağaç ve ağaççıklarının bulunduğu, bu haliyle taşınmaz üzerinde uzun yıllar tarımsal faaliyet yapılmadığının belirtildiği, yine o dosyada dinlenen tanık beyanlarına göre de, davalı taşınmazın öncesinde tarım arazisi olarak kullanılmadığını, tarım arazisi olarak kullanılan
yerlerin su altında kaldığı, davalı yerin fundalık olduğunun belirtildiği, 12/9/2005 tarihli ziraat bilirkişi raporunda ise taşınmazın tarıma elverişli olmayan boş arazi olduğunun belirtildiği, bütün bu olgular göz önünde bulundurulduğunda, tapulama harici olarak bırakılan yerlerin imar ve ihya ile kazanılabilmesi için taşınmazın ekonomik amacına uygun 20 yıllık nizasız ve fasılasız zilyetlik süresinin davacı gerçek kişiler yönünden gerçekleşmediği belirlenerek yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve Yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenlere yükletilmesine 21/02/2012 günü oybirliği ile karar verildi.