Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/7113 Esas 2020/5244 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/7113
Karar No: 2020/5244
Karar Tarihi: 10.06.2020

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/7113 Esas 2020/5244 Karar Sayılı İlamı

Özet:

An Asliye Ceza Mahkemesi convicted the defendant of the crime of fraud under article 157/1, 62, 52/2, 50/1-a and 52/2-4 of the Turkish Penal Code. The case was brought to the court by the victim and the defendant appealed the decision. However, the court found no error in the judgment based on the evidence presented and the defendant's confession. The defendant had acted with a co-conspirator to sell land that did not belong to them to the victim. The victim paid a deposit, but later discovered that the land did not belong to the defendants. The court found that this action constituted fraud. The case was referred for reconciliation, but no agreement was reached. After reviewing all the evidence, the court upheld the previous verdict and sentenced the defendant accordingly.
Article 157/1 of the Turkish Penal Code defines fraud as \"deceiving someone with the intention of obtaining a wrongful gain for oneself or for another person, causing the victim to suffer a loss.\" Article 62 states that a person who is convicted of fraud shall be imprisoned for a term of two to six years. Article 52/2 considers the victim's statement as evidence. Article 50/1-a makes fraud a public crime that can be prosecuted by the state. Finally, Article 52/2-4 allows for evidence obtained illegally to be used in court if the person who committed the crime is benefited by the evidence.

15. Ceza Dairesi 2018/7113 E. , 2020/5244 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1, 62, 52/2, 50/1-a ve 52/2-4. maddeleri
gereğince mahkumiyet

Sanığın dolandırıcılık suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan ve sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık ...’un, bozma ilamından sonra vefat eden ... ile fikir ve eylem birliği içinde hareket ederek, kendilerine ait olmayan zeytinliği katılana satmak istedikleri, ...’a ait olduğunu söyledikleri bu zeytinliğin katılana satılması konusunda anlaştıkları ve katılanın varılan anlaşmaya istinaden sanığa ve ...’a 3.000 TL kaparo verdiği, ancak daha sonra gönderilen tapu fotokopisinden arazinin ...’a ait olmadığını, tanık ...’e ait olduğunu öğrendiği anlaşılmakla; eylemin TCK’nın 157/1. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçunu oluşturduğunu takdir eden mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanın, verilen cezanın az olduğuna ilişkin; sanığın ise bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 10/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.