MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 14/02/2017 tarih ve 2016/84 E.-2017/63 K. sayılı kararın davacı vekili ve davalı kurumu vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 15/02/2018 tarih ve 2017/1310-2018/143 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanunun"un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin 2014/41115 numarası ile “RİVİERA İMPERİAL DELUXE HOTEL & SPA” ibareli başvurusunun davalı şirketin 2003/25821 numaralı “RİVİERA HOTEL” ibareli markasına dayalı olarak yapılan itiraz üzerine markalar arasında karıştırma ihtimali bulunduğu kanaati sebebiyle Markalar Dairesi Başkanlığı tarafından başvurunun reddine karar verildiğini, bu karara karşı yaptıkları itirazın ise nihai olarak YİDK’nın 05/01/2016 tarih 2015-M-12929 sayılı kararı ile reddedildiğini, markaların birbirinden farklı olduğunu, markalarındaki “İMPERİAL” ibaresinin ön plana çıktığını, markalar arasında 556 sayılı KHK 8/1-b anlamında benzerlik ve karıştırma ihtimali söz konusu olmadığını, markadaki “RİVİERA” kelimesinin yardımcı unsur olarak yer aldığını, “RİVİERA” kelimesinin tek olarak ayırt ediciliğinin bulunmadığını, zayıf ibareli bir marka olduğunu, özellikle turizm sektöründe 43. sınıftaki hizmetlere ait markalardaki yardımcı unsur, bölgeyi tanımlayıcı yer olarak kullanıldığını, taraflarca sunulacak hizmetin faaliyet sahalarının da farklı olduğunu, müvekkilinin daha önce 2010/39101 numarası ile “RİVİERA PARK RESİDANCE” markası ile 37. sınıfta tescilinin olduğunu ileri sürerek YİDK’nın 05/01/2016 tarih 2015-M-12929 sayılı kararının iptali ile marka başvurusunun tesciline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Sipahi Kardeşler Otelcilik Tur. Ve Tic. A.Ş. vekili, markaların esas unsurunun “RİVİERA” kelimesi olduğunu, davacının markasındaki “İMPERİAL DELUXE” ibaresinin markayı farklılaştırmayacağını, markalar arasında benzerlik bulunduğunu, markaların en yaygın rezervasyon aracı olan internet v.s. ortamlarda karıştırılacağını, oteller arasında bağlantı olduğunun düşünüleceğini, müvekkilinin portföyünden yararlanma olasılığının meydana geleceğini, marka tecavüzü ve haksız rekabet olacağını, davacının basiretli tacir gibi hareket etmediğini, tarafların sunduğu hizmetin aynı ve sunulan otelcilik faaliyetinin eş değer olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, Kurum kararının hukuka uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraf markalarının kapsamında bulunan 43/01 ve 02 hizmetlerinin aynı/aynı tür olduğu, diğer hizmetlerin ise benzer olmadığı, taraf markalarındaki "RIVIERA" kelimesinin baskın niteliği "IMPERIAL" kelimesinin düşük ayırt ediciliği nedeniyle markaların birbirinin serisi olduğu izleniminin doğabileceği, taraf markalarının genel izlenim yönünden benzer olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile TPE YİDK"nın 05/01/2016 tarih 2015-M-12926 sayılı kararının 43/01 ve 02. sınıf hizmetler yönünden iptaline, fazlaya dair talebin reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili ve Kurum vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, davacı ve davalı Kurum vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı ve davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekili ve davalı kurum vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 07/05/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.