Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 53/1, 51, 51/3-7-8, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdur ..."ın şikayetten vazgeçmesi nedeniyle sanığın mağdura yönelik taksirle yaralama eylemine yönelik TCK"nın 89/1, 73/4. ve CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca verilen düşme kararının temyiz edilmemiş olması nedeniyle inceleme kapsamı dışında olduğu anlaşılmakla, tebliğnamenin bu yönde bozma öneren görüşüne iştirak edilmemiştir.
TCK"nın 89/4. maddesi uyarınca tayin edilen temel cezanın 1 yıl yerine 12 ay olarak belirlenmesi, sonuç cezaya etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
26.06.2013 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında “26.04.2013” olarak belirtilmesi, mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak kabul edilmiştir.
Dosya içeriğine göre; olay günü gece vakti aydınlatmasız, meskun mahal dışında sanığın sevk ve idaresindeki kamyon ile seyri sırasında yol çalışması nedeniyle gidiş geliş olarak bölünmüş otoyola hızlı girmesi nedeniyle giriş yaptığı şeritte yer alan otomoboli arkadan çarpması üzerine direksiyon hakimiyetini kaybederek karşı istikametten gelen dorse bağlı çekiçi ve kamyonete çarpması neticesinde kamyonette bulunan bir katılanın kemik kırığına neden olacak şekilde, dört katılanın ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, sanığın asli kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, açıklanan gerekçeye göre, katılanlar vekilinin ceza miktarına, erteleme hükümlerinin uygulanmaması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi;
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin temyiz itirazları yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1 numaralı fıkrasının hak yoksunluğuna ilişkin beşinci paragrafının çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28/09/2021 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.