Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/11040 Esas 2022/1005 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 4.394,49 TL maddi, 5.500,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihi olan 09/11/2010 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Ankara 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/372 Esas – 2013/441 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, kasten öldürme suçlarından 09.11.2010 – 30.05.2011 tarihleri arasında 203 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 30.06.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 30.000,00 TL maddi, 30.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden işleyecek yasal faiz talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 4.394,49 TL maddi, 5.500,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla;
Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, davacı lehine hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar faizi ile birlikte elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda eksik manevi tazminata hükmolunması temyiz eden sıfatına göre bozma yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin, sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Tazminat istemine ilişkin CMK'nın 141. maddesinde suç soruşturması ve kovuşturması sırasında gerçekleşen koruma tedbirlerindeki hukuka aykırılıklar yönünden bu kanun hükümlerine göre tazminat istenebileceğinin belirtildiği, davacının tutuklandığı tarihte memur statüsünde çalışıp çalışmadığı, memur statüsünde çalışıyor ise maaşından kaynaklı maddi zararlarının ödenmesi hususunda idari mercilere başvurması gerektiği, bu nedenle maddi tazminat talebinin reddine karar verilmesi gerektiği, memur değil ise de davacının tutuklu kaldığı döneme ilişkin net asgari ücret üzerinden hesaplanan “4.167,95’’ TL yerine, bu miktarın üzerinde “4.394,49” TL olarak tayin edilmesi suretiyle, davalı aleyhine fazla maddi tazminata hükmolunması,
2-Davacının dava dilekçesinde tutuklama tarihinden faiz talep etmesi karşısında, davacı hakkında hükmedilen maddi ve manevi tazminat miktarına tutuklama tarihi olan “11.11.2010” yerine gözaltı tarihi olan “09.11.2010” tarihinden itibaren yasal faize hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 14.02.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.