Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/3890 Esas 2022/1014 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm :Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 829,50 TL maddi, 1.700,00 TL manevi tazminatın infaz tarihi olan 25/05/2004 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Davalı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 3.920,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 2.529,5 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
Davalı vekilinin temyizinin katılma yolu ile yapılmadığı dikkate alınarak, 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
2- Davacı vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Gerekçeli karar başlığında, ''466 sayılı Kanun gereğince tazminat'' olan dava türünün ''Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat'' olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlıkları kabul edilmiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan Bursa 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2004/84 Esas – 2006/321 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının Silahla gasp adam öldürmeye teşebbüs suçundan 25.05.2004 – 13.08.2004 tarihleri arasında 80 gün tutukluluğun infaz gördüğü, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 10.04.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanun'da öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 2.980,00 TL maddi, 20.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 2.980,00 TL maddi, 8.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine dairemizce yapılan incelemede, davacı hakkında tutuklama müzekkeresinin infaz edilip edilmediği ile infaz edilmiş olması halinde, infaz tarihlerinin ceza infaz kurumundan sorularak tereddüte mahal vermeyecek şekilde tespit edilmesi sonrası bir karar verilmesi gerektiği gerekçeleri ile hükmün bozulması üzerine yerel mahkemece duruşma açılıp, 829,50 TL maddi, 1.700,00 TL manevi tazminatın infaz tarihi olan 25/05/2004 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin, hükmedilen tazminat miktarının eksik olduğuna, usul ve yasaya aykırı karar verildiğine ve sair tüm temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme uygun olarak ONANMASINA, 14.02.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.