MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar vekili tarafından, davalı aleyhine 22.09.2010 gününde verilen dilekçe ile suya elatmanın önlenmesi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 08.02.2013 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne davalı vekilinin duruşma isteminin değerden reddine karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacılar, kadimden beri kullandıkları 14 ada 6 parsel sayılı taşınmaz içerisinde bulunan su kaynağının, davalının 29 ada 2 parsel sayılı taşınmazında açtığı kuyu nedeniyle etkilendiğini belirterek davalının suya elatmasının önlenmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya toplanan delillere ve dosya içeriğine göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Türk Medeni Kanununun 756. Maddesine göre; Kaynaklar, arazinin bütünleyici parçası olup, bunların mülkiyetinin ancak kaynadıkları arazinin mülkiyeti ile birlikte kazanılabileceği belirtilmiştir.
Gerçek kaynağın suyu bir akiferden gelir. Su çıkışı bir noktadan veya bir alandan olabilir. Bu alana kaynak alanı denir. Kaynak, yeraltı suyunun doğal olarak yeryüzüne çıkması halidir.
Kaynak suyu kendiliğinden kaynadığı arazinin hudutlarını aşacak debide ise ya da malikinin ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra fazlası varsa genel su kabul edilir ve komşular yararlanabilir.
Uygulamada kaynak; “ yeraltı suyunun üst düzeyinin yer yüzeyini kestiği yer” olarak tanımlanmaktadır. Yeraltı suyu doğal yoldan yeryüzüne çıkmamış, drenaj vs. yollarla çıkarılmış ise, kaynak olarak değil, drenaj veya kuyu vs. isimlerle anılır. Bu şekilde insan eliyle çıkarılan sular, yeraltı suyu olarak kabul edilir.
Yeraltı suları, kamu yararına ait sulardandır. Arza malik olmak, onun altındaki yeraltı sularına da malik olmak sonucunu doğurmaz (TMK.md.756/2).
Arazisinde faydalı ihtiyaçları için yeter miktarda su bulunmayan veya bu suyu elde etmesi fahiş masrafı icabettiren bir kimsenin, komşu arazideki yeraltı suyundan istifade şartları 20 nci maddede sözü geçen tüzükte belirtilir (167 Sayılı Yeraltı Suları Kanunu 1-6. madde).
Somut olayda, mahkemece, iki hafta ara ile iki keşif yapıldığı ilk keşifte davacıların kullandığı köy çeşmesinin ve davalı kuyusunun bilirkişi marifetiyle debisinin ölçülerek davalının açtığı kuyunun mühürlendiği yaklaşık iki hafta sonra yeniden keşif yapıldığı ve ölçüm sonucunda davacıların kullandığı köy çeşmesinde artış olduğu gerekçesi ile davalının açmış olduğu kuyunun kapatılmasına karar verilmiştir.
Mahkemece her ne kadar mahallinde keşif yapılmış ise de; bilimsel ve somut verilerden faydalanarak, uygulamalı ve pompaj testi yapılmak suretiyle davalı tarafından açılan kuyunun davacıların kullandığı su kaynağını ne oranda etkilediği tespit edilmemiştir.
Bu durumda mahkemece suların en az olduğu dönemde yeniden uzman bilirkişilerle keşif yapılarak davalının açtığı kuyunun, davacıların kullandığı su kaynağını etkileme oranı ve bu oranı aşmamak üzere davacıların karşılanmayan ihtiyacı kadar suyun, davacıların kullandığı kaynakta kalmasını sağlayacak şekilde davalının kaynağından su alma düzeninin (miktar ve süre bakımından) bilirkişi raporu ile tespit edilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte yazılı nedenlerle davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, 31.05.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.