MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 8. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce verilen 18/03/2015 gün ve 2014/14 - 2015/174 sayılı kararı onayan Daire"nin 20/02/2017 gün ve 2015/12745 - 2017/902 sayılı kararı aleyhinde taraf vekilleri tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili ile Enerji ve Tabi Kaynaklar Bakanlığı arasında müvekkili şirketin Çayırhan Termik Santrali ve bu santrale kömür temin eden maden sahasının işletilmesine ve rehabilitasyonuna yönelik imtiyaz sözleşmesi ve bu çerçevede TEAŞ Genel Müdürlüğü ile de elektrik satış ve devir sözleşmelerinin 23.06.2000 tarihinde imzalandığını, sözleşmeler uyarınca müvekkili şirketin garanti ettiği elektriği üretip davalı kuruma teslim etmek zorunda olduğunu, santralin o tarihte inşaat ve montajı devam eden 3. ve 4. ünitelerinin geçici kabulünün yapılmasından sonra 04.10.2001 tarihinde müvekkili şirkete fiilen devredildiğini, geçici kabul sırasında davalı kurum tarafından tespit edilen eksik ve kusurlu işler geçici kabul sonrasında da ortaya çıkan kusurlu işlerin sözleşme ve eklerine göre tamamlanması yapımcı firmaların yükümlülüğünde olmasına rağmen davalının bilgisi ve talimatı ile bu işler müvekkilince döviz ve TL bazında harcamalar yapılarak giderildiğini, kesin kabul çalışmaları sırasında da müvekkilince yapılan harcamaların davalı kurumca da kabul edilerek yapımcı firmaların istihkakından kesildiğini, ancak davalı kurumun yapılan bu harcamaları yapımcılardan tahsil ettiği halde müvekkili şirkete ödemediğini, davalıya gönderilen ihtarın da sonuçsuz kaldığını ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 500.000,00 TL"nin 01.03.2007 temerrüt tarihinden işleyecek reeskont faizi ile tahsilini talep ve dava etmiş, 02.10.2009 tarihli ıslah dilekçesi ile de toplam 779.875,95 TL alacağın faizi ile tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, Çayırhan Termik Santralinin 3. ve 4. ünitelerinin 04.10.2001 tarihinden itibaren işletme hakkının davacı şirkete devredildiğini, fiili devrin davacıya eksiksiz ve kusursuz olarak gerçekleştirildiğini, davacı tarafça da herhangi bir itirazda bulunulmadığını, davacının eksiksiz devraldığı tesise yenileme ve tamir masrafı yapmışsa bile bunun kendi kullanımından kaynaklandığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre; kabul tutanaklarında yazılı eksik ve kusurlu işlerin davacı tarafından yapıldığı, kesin kabul tutanağında eksikliğin giderilmesi bedelinin yapımcı şirketlerin hakedişlerinden kesildiği veya kesilmesi gerektiği, kesin kabul tutanağında yüklenici firmadan kesilen bedeller toplamının 451.500,00 Euro olduğu, davacının isteyebileceği tutarın TL karşılığının temerrüt tarihi itibariyle 848.910,30 TL olduğu gerekçesiyle davanın kabulü ile taleple bağlı kalınarak 779.875,95 TL’nin 02/03/2007 temerrüt tarihinden itibaren işleyecek reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsiline dair verilen kararın taraf vekillerince temyizi üzerine karar Dairemizce onanmıştır.
Taraf vekilleri bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, taraf vekillerinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 27,10 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen taraflardan ayrı ayrı alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 07/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.