Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2228 Esas 2022/1116 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK’nın 231/11 maddesi uyarınca açıklanması ile TCK'nın 89/4, 62/1, 53/6 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda 5237 sayılı TCK'nın 89/4, 62/1, 53/6 maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve sürücü belgesinin 10 ay süreyle geçici olarak geri alınmasına, 5271 sayılı CMK’nın 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Niksar Asliye Ceza Mahkemesinin 05.09.2013 tarihli, 2012/341 esas, 2013/408 sayılı kararını müteakip sanığın denetim süresi içerisinde 28.01.2014 tarihinde kumar oynanması için yer ve imkan sağlamak suçunu işlediği ve İzmir 27. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği ve hükmün 04.02.2015 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı CMK'nın 231/11 maddesi gereğince açıklanmasına dair Niksar Asliye Ceza Mahkemesinin 11.05.2016 tarihli ve 2015/700 esas, 2016/496 karar sayılı ilamını kapsayan dosya incelendi.
5271 sayılı CMK'nın 231/8. maddesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının verilmesi halinde sanığın beş yıl süre ile denetim süresine tabi tutulacağı belirtilmiş olup, denetim süresinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının usulüne uygun olarak kesinleşmesi üzerine başlayacağı, incelemeye konu dosyada sanık ...’ün yokluğunda verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın bildirdiği adresi olan “ .... No:7 İç Kapı No:3 Bayraklı/İzmir” adresine, Tebligat Kanununun 21/1. maddesine göre tebligat çıkarılması gerekirken, mernis adresi olan “...İçkapı No:A Akkuş/Ordu” adresine çıkarılan tebligatın babasına tebliğ edildiği, tebligat evrakından sanığın aynı adreste yaşayıp yaşamadığının tespit edilemediği böylece sanığa yapılan tebligatın usulüne uygun olmadığı; dolayısıyla 05/09/2013 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının usulünce kesinleştiğinin ve beş yıllık denetim süresinin süresinin başlaması ile 5271 sayılı CMK'nın 231/8. maddesi uyarınca dava zamanaşımının durduğunun kabul olunamayacağı, bu durumda 05/09/2013 tarih 2012/341 esas, 2012/408 karar sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı usulünce kesinleşmediğinden, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlendiği gerekçesiyle hükmün açıklanmasına dair Niksar Asliye Ceza Mahkemesince verilen 11/05/2016 tarih 2015/700 esas, 2016/496 karar sayılı kararın hukuki değerden yoksun bulunduğu anlaşılmakla;
Sanığa isnat edilen ve daha ağır bir suçu oluşturma ihtimali bulunmayan eylem 5237 sayılı TCK’nın 89/4 maddesinde yaptırıma bağlanmış olup, anılan suç, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e maddesi uyarınca 8 yıllık zamanaşımına tabidir. Kesen nedenlerin varlığı halinde süre yeniden işlemekte ise de; sanık yönünden zamanaşımını kesen en son işlem 30.01.2013 tarihli savunma olup, anılan tarihten itibaren 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık zamanaşımının 30.01.2021 tarihinde gerçekleşmiş olduğu, dosya içeriği itibariyle de, 5271 sayılı CMK'nın 223/9. maddesindeki derhal beraat kararı verilmesini gerektirir şartlar bulunmadığından, hükmün gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkındaki kamu davasının DÜŞMESİNE, 15/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.