Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2018/4601 Esas 2019/1649 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... Bakanlığı vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 17/01/2003 gününde verilen dilekçe ile orman yangını nedeniyle maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davalı ... yönünden davanın reddine, davalı ... yönünden hüküm kurulmasına yer olmadığına dair verilen 05/07/2017 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, orman yangını nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davalı ... yönünden davanın reddine, davalı ... yönünden mahkemenin 2011/378 esas, 2011/475 karar sayılı ilamı kesinleştiğinden yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemenin 20/09/2011 gün, 2011/378 esas, 2011/475 karar sayılı, "davanın davalılar ... ve ... yönünden kabulüne" dair kararı, Dairemizin 06/02/2013 gün, 2013/159 esas, 2013/1750 karar sayılı ilamıyla davanın reddinin gerektiği belirtilerek yalnızca kararı temyiz eden davalı ... yararına bozulmuş, mahkemece bozma ilamına uyularak her iki davalı yönünden davanın reddine karar verilmiştir. Ancak 20/09/2011 tarihli karar, davalılardan ... tarafından temyiz edilmediğinden onun yönünden kesinleştiği için Dairemizin 04/10/2016 gün, 2016/6941 esas, 2016/9424 karar sayılı bozma ilamında; adı geçen davalı yönünden yeniden hüküm kurularak davanın reddine karar verilmesinin doğru olmadığı belirtilmiştir.
Dairemizin son bozma ilamına uyularak verilen temyize konu kararda; davalı ... yönünden hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmiş olmakla birlikte; kesinleşen karar davalının aleyhine iken, yargılama giderleri ve vekâlet ücreti lehine olacak şekilde yeniden düzenlenmiştir.
Mahkemenin 2011/378 esas, 2011/475 karar sayılı ilamının davalı ... yönünden kesinleşmesi ile ferileri olan yargılama giderleri ve vekâlet ücretine ilişkin hüküm fıkraları da
kesinleşmiştir. Bu hususlarda yeniden hüküm kurulması, anılan ilkeye aykırı ise de; bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm fıkrasının 6. bendinde yer alan 395,85 TL yargılama giderinin ne kadarının hangi davalı tarafından sarf edildiği açıklanmadığından, yarı oranında yapıldığı kabul edilerek yarısının davacı üzerinde bırakılması, 7. ve 8. bentlerin hüküm fıkrasından çıkarılması ve mahkeme kararının HUMK"un 438/7 maddesi uyarınca düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının 6. bendinin silinerek yerine; "6- Bozma öncesi davalı ... tarafından bu yargılama için yapılan 197,92 TL masrafın davacıdan alınarak adı geçen davalıya verilmesine" ifadelerinin yazılmasına, 7. ve 8. bendin hüküm fıkrasından tamamen çıkarılmasına, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddi ile kararın düzeltilmiş bu biçimi ile ONANMASINA 21/03/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.