Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/3657 Esas 2022/1155 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle öldürme
Hüküm :TCK'nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; sanığa ait inşaatta kalıpçı ustası olarak çalışan ölen ..., 26/07/2014 günü saat 14.00 sıralarında inşaatta beton dökümü yapıldığı esnada dengesini kaybederek yaklaşık 13.6 metre yükseklikten zemine düşmesi sonucu öldüğü, 26/07/2014 tarihli olay yeri inceleme raporuna göre; inşaat halindeki 3 katlı bir bina olduğu, inşaat halindeki binanın zemin dışındaki ilk 2 katının betonlarının dökülmüş, kolan ve kirişlerin yapılmış olduğu, duvarların ise henüz örülmemiş olduğu, en üstte bulunan 3. katta ise ahşap beton kalıplarının dökülmüş olduğu, buranın üstünde beton dökme faaliyetlerinin devam ettiğinin tespit edildiği, 04/05/2015 tarihli ve 10/09/2015 tarihli bilirkişi raporlarında; sanığın yüksekten çalışma yönetmeliğine göre önlemleri almaması, iş güvenliği ekipmanlarının kullanılması için gerekli kontrolleri sağlamaması, iş güvenliği ve sağlığı konusunda eğitimi vermemesi sebebiyle asli kusurlu olduğu, ölenin ise kişisel koruyucu önlemleri almaması sebebiyle tali kusurlu olduğu belirtildiği, hükme esas alınan bu raporların oluş ve dosya kapsamına uygun olduğu anlaşılmakla, yapılan incelemede;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken TCK’nın 50/4. maddesi yönlendirmesi ile TCK’nın 50/1-a maddesi olarak gösterilmesi gerekirken TCK’nın 50/1-a maddesi olarak gösterilmesi ve hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulama maddesi olan TCK'nın 52/3. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. fıkrasının 3 ve 4. paragrafı çıkarılarak yerine “Sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu nazara alınarak, TCK'nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 605 tam gün olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 12.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.