Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/2631 Esas 2022/1154 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle öldürme
Hüküm :TCK'nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin eksik incelemeye, kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; 13/07/2009 günü saat 23.50 sıralarında ölenin sevk ve idaresindeki motosiklet ile meskun mahal içi, aydınlatmanın mevcut olduğu, asfalt kaplama çizgi halindeki orta refüj ile bölünmüş tek yönlü, 8 metre genişliğindeki düz yolda seyir halindeyken, kaza mahalli olan kontrolsüz dört yönlü kavşağa geldiğinde seyir istikametine göre sağ tarafında kavşağa giren Ataşehir İlçe Emniyet Müdürlüğüne bağlı Önleyici Hizmetler Büro Amirliğinde polis memuru olarak görev yapan sanığın sevk ve idaresindeki ekip aracının sol arka yan kısmına çarpması şeklinde meydana gelen olayda; kaza tespit tutanağı, keşfe binaen tanzim edilen 18/11/2009 tarihli bilirkişi raporu ile Adli Tıp İstanbul Trafik İhtisas Dairesi tarafından tanzim edilen 22/03/2011 tarihli raporda; ölenin kavşaklara yaklaşırken hızını azaltmaması sebebiyle tali kusurlu olduğu, sanığın ise ilk geçiş hakkına sahip olan ölenin idaresindeki motosikletin geçişini beklememesi sebebiyle asli kusurlu olduğu belirtildiği, hükme esas alınan bu raporların oluş ve dosya kapsamına uygun olduğu anlaşılmakla, yerel mahkemenin ceza miktarı yönünden kabul ve takdirinde bir isabetsizlik bulunmadığından, tebliğnamedeki bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken TCK’nın 50/4. maddesi yönlendirmesi ile TCK’nın 50/1-a maddesi olarak gösterilmesi gerekirken TCK’nın 50/1-a maddesi olarak gösterilmesi ve hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısı ve uygulama maddesi olan TCK'nın 52/3. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 3. paragrafı çıkarılarak yerine “Sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu nazara alınarak, TCK'nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 1520 tam gün olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 30.400 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA 16/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.