Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/12049 Esas 2022/1205 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 65/1, TCK’nın 62/1, 51/1-3-6-7-8, 53, 54. maddeleri gereğince mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, kolluk kuvvetlerince tanzim edilen 31.05.2010 tarihli tutanaktan sonra inşai müdahaleyi sürdürerek, 27.07.2010 tarihli müze uzman raporunda açıklandığı şekilde inşaatı tamamlayıp bar bölümünü işletmeye açtığının tespit edildiği anlaşılmakla; sanık hakkında TCK'nın 43/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, 5237 sayılı TCK'nın 53/1 maddesinde belirtilen güvenlik tedbirinin, aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca, TCK'nın 53/1-c bendinin, sadece kendi alt soyu üzerindeki yetkileri bakımından uygulanamayacağının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Sanığın, Antalya Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun 16/06/2000 tarih ve 4666 sayılı kararı ile tescilli... Antik Kenti 2. derece arkeolojik sit alanı içerisinde yer alan ve kiralama yoluyla kullandığı taşınmazda izinsiz inşai faaliyette bulunduğu, bölgenin tesciline dair 16/06/2000 tarih ve 4666 sayılı kurul kararı mahallinde mutat vasıtalarla halka duyurulduğu gibi, sanığın 31/05/2010 tarihli tutanaktan sonra eylemine devam ederek bar inşaatını tamamladığı dikkate alındığında, inşai müdahalede bulunduğu yerin sit alanı olduğunu bildiğinin kabulünde zorunluluk bulunduğu, dosya kapsamında bulunan bilirkişi raporlarında demir konstrüksiyon ve ahşap kaplama malzemeler ile karma strüktürle inşa edilmiş olan suça konu kaçak yapının yeni ve sabit bina şeklinde olduğu ve sit alanına esaslı müdahale niteliği taşıdığının belirtildiği, bozma ilamı doğrultusunda suça konu yeri kapsayan ve suç tarihi itibariyle faaliyette olan koruma uygulama ve denetim bürosu bulunup bulunmadığının araştırılmasına yönelik Antalya Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Müdürlüğü tarafından gönderilen 11.08.2015 tarihli cevabi yazıda; suç tarihinde suça konu taşınmazın Antalya İl Özel İdaresi bünyesinde kurulmuş olan koruma uygulama denetim bürosu sorumluluğunda yer aldığı belirtilmiş ise de, Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğünce Dairemize gönderilen, 18.10.2016 tarihli, il ve ilçelerde kurulan Koruma Uygulama ve Denetim Bürolarına ilişkin listede yapılan incelemede; Antalya İl Özel İdaresi bünyesinde kurulan koruma uygulama denetim bürosunun 09/08/2011 tarihinde faaliyete geçtiğinin belirtildiği, dolayısıyla dosyaya konu suç tarihinden sonra faaliyete geçmiş olduğu ve 31/05/2010 olan suç tarihinde suça konu taşınmazın bulunduğu yeri kapsayan koruma uygulama denetim bürosunun bulunmadığı, dolayısıyla sanığın sübuta eren eyleminin 2863 sayılı Kanunun 65/1. maddesini oluşturduğu anlaşılmakla;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Hükmolunan gün adli para cezasının mikarı belirlenirken dayanak kanun maddesi olan TCK’nın 52/2. maddesinin belirtilmemesi,
2- TCK'nın 52/4. maddesi gereğince ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceği ihtarının yapılmamış olması,
3- Suça konu yapının TCK’nın 54. maddesi gereğince müsaderesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının (A) paragrafının 4 nolu bendinin çıkartılarak yerine “Sanık hakkında tayin edilen 4 gün adli para cezasının TCK’nın 52/2. maddesi gereğince ekonomik durumu dikkate alınarak günlüğü 20 TL olarak belirlenip 80 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, adli para cezasının miktarı dikkate alınarak taksitlendirmeye yer olmadığına, TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtaratına'' cümlesinin eklenmesi, yine hükmün (A) paragrafının 14 nolu bendinin tamamen hükümden çıkartılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 17/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.