Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2645 Esas 2022/1270 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : İstinaf başvurusunun esastan reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hükme yönelik, Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 12.06.2017 tarihli, 2017/962 Esas, 2017/825 Karar sayılı " istinaf başvurusunun esastan reddine " ilişkin kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Yüksekova 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/123 Esas – 2013/333 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, iyi niyetli üçüncü kişi olan davacıya ait araca kaçakçılık suçundan 26.04.2008 tarihinde el konulduğu ve, yapılan yargılama sonunda iadesine karar verildiği, kararın 10.12.2015 tarihinde kesinleştiği, el koyma tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanununa tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının 51.500 TL maddi tazminatın el koyma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece, 30 YC 770 plaka sayılı araç 26/04/2008 tarihinde kaçak akaryakıt taşıdığı iddiasıyla muhafaza altına alındığı ve aynı tarihte Gülüce Köyü muhtarına teslim edildiği, yapılan yargılama sonucunda araç sürücüsü ...'ın akaryakıt kaçakçılığı suçundan ceza verildiği, dava konusu 30 YC 770 plakalı aracın malikinin iyi niyetli 3. kişi olması nedeniyle müsadere edilmeyerek davacı ...'a iadesine karar verildiği, anlatılanlar ışığında haksız el koymadan söz edilemeyeceği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmesi üzerine davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda, CMK'nın 142/1. maddesine göre, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat taleplerinin kararın kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her halde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde dava konusu edilebileceği, bu kapsamda dava dosyası incelendiğinde, tazminat talebinin dayanağı olan Yüksekova 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/123 esas 2013/333 karar sayılı ceza dava dosyasının 10.12.2015 tarihinde kesinleştiği, buna karşın tazminat davasının bir yıllık hak düşürücü süreden sonra 16.01.2017 tarihinde açılmış olduğunun anlaşılması nedeniyle davanın reddine karar verilmesi gerekirken "aracın malikinin iyi niyetli 3. kişi olması nedeniyle müsadere edilmeyerek davacı ...'a iadesine karar verildiği, anlatımlar ışığında haksız el koymadan söz edilemeyeceği" şeklindeki gerekçeyle reddine karar verilmesi, gerekçesi itibariyle yanlış, sonucu itibariyle doğru kabul edilerek istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin davanın kabul edilmesi gerektiğine ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve Kanuna uygun bulunan Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesinin 12.06.2017 tarihli, 2017/962 Esas, 2017/825 Karar sayılı istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin karara karşı yapılan temyiz isteminin isteme uygun olarak 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için Yüksekova Ağır Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE; 21.02.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.