Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2632 Esas 2022/1265 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : İlk derece mahkemesi hükmünün kaldırılarak, davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 33.402,73 TL maddi ve 160.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hükme yönelik, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 19.04.2017 tarihli, 2017/29 Esas, 2017/1467 Karar sayılı " İstanbul 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 08.11.2016 tarih, 2015/204 Esas, 2016/326 Karar sayılı kararının kaldırılarak, davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 33.402,73 TL maddi, 160.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine " ilişkin karar davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan İstanbul Anadolu 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/188 Esas – 2015/143 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren ıskat veya vazife görmekten cebren men etmeye teşebbüs suçundan 22.02.2010 – 01.04.2010 tarihleri arasında 1 ay 10 gün gözaltında ve tutuklu, 05.04.2010 – 08.07.2010 tarihleri arasında 3 ay 3 gün tutuklu ve 11.02.2011 – 19.06.2014 tarihleri arasında 3 yıl 4 ay 8 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 08.06.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 303.000 TL maddi, 1.000.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 33.402,73 TL maddi 250.000 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine davacı vekili ve davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince duruşma açılıp, ilk derece mahkemesinin hükmünün kaldırılarak, 33.402,73 TL maddi tazminatın 771,85 TL'sinin 22/02/2010 tarihinden itibaren, 1.915,28 TL'sinin 05/04/2010 tarihinden itibaren, 30.715,60 TL'sinin 11/02/2011 tarihinden itibaren ve 160.000 TL manevi tazminatın 4.644,74 TL'sinin 22/02/2010 tarihinden itibaren, 11.489,62 TL'sinin 05/04/2010 tarihinden itibaren, 143.864,71 TL'sinin 11/02/2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmiş olup;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin manevi tazminatın fazla olduğuna, davacı vekilinin maddi tazminatın eksik olduğuna ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Davacı asilin 03.12.2015 tarihli İlk Derece Mahkemesi duruşmasında tazminat talebine ilişkin faiz başlangıç tarihinin tutuklama tarihinden başlamasını talep edilmesine rağmen, davacının ilk gözaltı ve tutukluluk dönemi için hükmedilen tazminat miktarlarına gözaltı tarihinden yasal faize hükmedilmesi,
2- Maddi tazminatın, davacının gözaltında ve tutuklu kaldığı 22.02.2010 – 01.04.2010 tarihleri arası için net asgari ücret üzerinden hesaplanan ‘’ 720,71’’ TL, tutuklu kaldığı 05.04.2010 – 08.07.2010 tarihleri arası için net asgari ücret üzerinden hesaplanan ‘’ 1.788,12’’ TL, 11.02.2011 – 19.06.2014 tarihleri arası için net asgari ücret üzerinden hesaplanan ‘’ 29.721,77’’ TL ve toplam 32.230,60 TL yerine, hatalı bilirkişi raporuna dayanılarak bu miktarın üstünde kalacak şekilde ‘’33.402,73’’ TL olarak tayin edilmesi suretiyle, davacı lehine fazla maddi tazminata hükmolunması,
3- Yargıtayın görevi ülke genelinde uygulama birliğinin sağlanması ve benzer olaylarda aynı çözüm tarzının oluşturulmasıdır. Bu görev yerine getirilirken hukukun genel ilkeleri, ülkedeki pozitif hukuk normları ve uluslararası temel insan haklarına ilişkin kural ve kabullere uygun bir yorum ve uygulama benimsenmelidir.
Bu ilke yalnızca denetim mahkemeleri için değil, hüküm mahkemeleri için de geçerlidir. Hukuk devletinin en belirgin özelliği hiçbir kurum ve makam ayrımı gözetilmeden herkesin hukuk kurallarına uymasıdır.
Dairemizin yerleşik kararlarında da vurguladığı üzere, nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar faizi ile birlikte elde edeceği parasal değer gözetilmek suretiyle, hak ve nesafet ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, belirlenen ölçütlere uymayacak ve emsal uygulamaların da altında olacak şekilde çok eksik manevi tazminata hükmolunması ve hükmedilen 0.93 TL manevi tazminat için yasal faize hükmedilmemesi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin ve davalı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 19.04.2017 tarihli, 2017/29 Esas, 2017/1467 Karar sayılı "davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne" dair hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2. madde ve fıkrası uyarınca BOZULMASINA; bozma kararı doğrultusunda işlem yapılmak üzere 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/2. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE; 21.02.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.