Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/670 Esas 2015/11995 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, hafta tatili, ücret, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkili işçinin iş sözleşmesinin alacaklarının ödenmemesi nedeni ile haklı sebeple feshedildiğini, kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma, hafta tatili ve genel tatil alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı ve ihbar olunan vekili, davacı işçinin iş sözleşmesini haklı sebep olmadan feshettiğini, kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanmadığını, sair ödenmemiş işçilik alacağının bulunmadığını ve genel müdürlüğün sorumluluğu bulunmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacı işçinin nezdinde farklı taşeron firmalarda geçit bekçisi olarak işçi sıfatıyla çalıştığı ancak bu çalışmalar nedeniyle kendisine fazla mesai, ücret ve yıllık izin ücretinin ödenmemesi sebebiyle iş akdini haklı olarak feshettiği, çalıştığı döneme ilişkin bilirkişi raporunda hesaplanan işçilik alacaklarında davalının asıl işveren olarak sorumluluğu olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında, işçilik alacaklarının zamanaşımına uğrayıp uğramadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır
Davacı davalı ... müdürlüğe ait işyerinde 13.04.2005-30.11.2012 tarihleri arasında geçit işçisi olarak çalışmıştır. Davacı vekili tarafından dava konusu miktarların artırılmasına yönelik olarak 13.09.2013 tarihinde yapılan ıslaha karşı davalı süresi içinde
zamanaşımı def"ini ileri sürmüştür. 4857 sayılı İş Kanunu"nun 32/son maddesine göre İşçi ücretlerine ilişkin davalar beş yıllık zamanaşımına tabidir. Dava konusu alacak ve taleplerden ise karara bağlanmış olan fazla mesai ücreti bu tür alacaklardandır. Bu sebeple ıslahla talep edilen fazla çalışma ücret alacağının ıslah tarihinden geriye doğru beş yılın dışında kalan kısmı zamanaşımına uğramıştır. Davalı tarafın ıslaha karşı yaptığı zamanaşımı savunması dikkate alınmadan yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olmuştur.
Mahkemece yapılacak iş; dava konusu fazla çalışma ücret alacağı için ıslah tarihi itibari ile zamanaşımına uğramayan alacakların hesaplanması için hesap bilirkişisinden ek rapor almak, belirlenecek miktarlar üzerinden takdiri indirim yapmak ve bu doğrultuda bir karar vermekten ibarettir.
Mahkemece eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, 30.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.