Vergi Usul kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/7139 Esas 2019/961 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/7139
Karar No: 2019/961
Karar Tarihi: 04.02.2019

Vergi Usul kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/7139 Esas 2019/961 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İskan Biodizel Endüstriyel ve Bitkisel Yağ San. Tic. Ltd. Şti. yetkilisi olan sanık, vergi usul kanununa muhalefet suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın suç tarihi, 15.12.2012'dir ve defter ve belgeleri ibraz etme yükümlülüğünü ihlal ettiği iddia edilmiştir. Sanık, şirket işlerini eşinin yürüttüğünü beyan etmiştir ancak bu hususta herhangi bir bilgi ve belge dosya içerisinde mevcut bulunmamaktadır. Mahkeme, delilleri değerlendirip suçun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşamadığından dolayı sanığı suçlu bulmuştur. Kararda, 213 sayılı VUK'nin 253 ve 254. maddeleri uyarınca defter ve belgeleri ait olduğu yılı takip eden 5 yıl boyunca muhafaza ve istenildiğinde ibraz etme sorumluluğunun mükellefe ve/veya vergi sorumlusuna ait olması belirtilmiştir. Vekaletname ile devri mümkün olmayan bu yükümlülüğün vekalet vermekle de yerine getirilemeyeceği açıklanmıştır. Kararda, suçun sübutu kabul edilerek sanık hakkında cezai işlem uygulanmış ve savunmasının reddedildiği ifade edilmiştir. Kararda, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi uygulanmış ve Anayasa Mahkemesi'nin 2015'teki iptal kararının infaz aşamasında

11. Ceza Dairesi 2016/7139 E. , 2019/961 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

İskan Biodizel Endüstriyel ve Bitkisel Yağ San. Tic. Ltd. Şti. yetkilisi olan sanık hakkında “defter ve belgeleri ibraz etmeme“ suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın savunmasında, resmiyette şirket ortağı olarak görünmekle birlikte, şirket işleri ile fiilen eşi ...‘un ilgilendiğini beyan etmesine karşın, bu hususta eşine vekalet verdiğine dair herhangi bir bilgi ve belge dosya içerisinde mevcut bulunmadığı gibi, 213 sayılı VUK"nin 253 ve 254. maddeleri uyarınca, defter ve belgeleri ait olduğu yılı takip eden 5 yıl boyunca muhafaza ve istenildiğinde ibraz etme sorumluluğunun, mükellefe ve/veya vergi sorumlusuna ait olması, bu yükümlülüğün vekaletname ile devrinin de mümkün bulunmaması karşısında, 5271 sayılı CMK’nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip suçun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşamayan mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; defter ve belgeleri ibraz etmeme suçunda, ibraz için verilen yasal sürenin bitimini izleyen tarihin suç tarihi olduğu dikkate alınarak, gerekçeli karar başlığında “2012“ olarak eksik yazılan suç tarihinin, “15.12.2012“ olarak mahallinde düzeltilmesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artıran sebeplerin nitelik ve derecesi ile azaltıcı nedenin bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 04.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.