Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2016/3256 Esas 2017/4273 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/3256
Karar No: 2017/4273
Karar Tarihi: 05.12.2017

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2016/3256 Esas 2017/4273 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir tüketici ile eser sözleşmesi yapan bir şirket arasındaki alacak iddiası nedeniyle başlatılan ilamsız icra takibine yapılan itirazın iptal edilmesi istemine ilişkin davanın kabulüne karar vermiştir. Ancak mahkeme, 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun'un uygulanmasının mümkün olmadığı sonucuna varmıştır. Kanun, tüketicinin bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinmesi, kullanması veya yararlanması durumunda korunmasını sağlamaktadır. Ancak bu kapsam dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri alınmıştır ve hazır bir mal veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bu nedenle, somut olayda eser sözleşmesinden kaynaklanan ilişki 4077 sayılı Yasa kapsamında değildir ve yerel mahkemece davanın asliye hukuk mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekir. Kararın bozulmasına karar verilmiştir. Kanunun 3/e maddesi tüketicileri tanımlamakta ve 73. madde tüketici mahkemeleri nezdinde tüketiciler, tüketici örgütleri ve Bakanlıkça açılacak davaların her türlü harçtan muaf olduğunu belirtmektedir.

15. Hukuk Dairesi 2016/3256 E. , 2017/4273 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Tüketici Mahkemesi Vek. Av. ...

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan alacak iddiası nedeniyle başlatılan ilâmsız icra takibine yapılan itirazın iptâli istemine ilişkin olup, mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici, “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 sayılı yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da tüketici mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre istisna sözleşmesinden doğan ilişkiler de 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 26.2.2003 gün ve 2003/15-127 Esas, 2003/102 Karar sayılı kararında bu husus belirtilmiştir.
Somut olayda 21.02.2014 dava tarihi itibariyle taraflar arasındaki hukuki ilişki eser sözleşmesinden kaynaklandığından, taraflardan birisi tüketici dahi olsa yerel mahkemece davaya asliye hukuk mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, 4077 sayılı Yasa uygulanarak tüketici mahkemesi sıfatıyla bakılıp, esası hakkında karar verilmesi yerinde görülmemiş kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, kararın BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, 6502 sayılı Kanun"un 73. maddesi gereğince tüketici mahkemeleri nezdinde tüketiciler, tüketici örgütleri ve Bakanlıkça açılacak davalar her türlü harçtan muaf olduğundan davalıdan harç alınmasına yer olmadığına, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 05.12.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.