Mahkemesi : İş Mahkemesi
Dava, davacının Tarım Bağ-Kur sigortalılığının 03.11.2008 tarihinde sona erdiğinin, sonrasında 5510 sayılı Kanunun 4/1-a maddesi kapsamında bidirilen hizmetlerin geçerli sayılması istemine ilişkindir.

Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde, davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davaya konu çakışan sigortalılık süresinin tarihi dikkate alındığında, davanın yasal dayanağı, 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren, 5510 sayılı Kanunun sigortalılık hallerinin birleşmesine dair 53. maddesidir. Anılan düzenlemenin ilk fıkrası gereğince, sigortalının, 4 üncü maddenin birinci fıkrasının (a), (b) ve (c) bentlerinde yer alan sigortalılık hallerinden birden fazlasına aynı anda tabi olmasını gerektirecek şekilde çalışması halinde; öncelikle aynı maddenin birinci fıkrasının (c) bendi kapsamında, (c) bendi kapsamında çalışması yoksa ilk önce başlayan sigortalılık ilişkisi esas alınarak sigortalı sayılır. 13.02.2011 tarihli 6111 sayılı Kanunun 33. maddesi ile yapılan değişiklik sonrası, anılan düzenleme, “Sigortalının 4 üncü maddenin birinci fıkrasının (a) ve (b) bentlerinde yer alan sigortalılık statüleri ile (c) bendinde yer alan sigortalılık statüsüne aynı anda tabi olacak şekilde Kanun kapsamına girmesi halinde öncelikle aynı maddenin birinci fıkrasının (c) bendi kapsamında, (a) ve (b) bentlerinde yer alan sigortalılık statülerine tabi olacak şekilde Kanun kapsamına girmesi halinde ise aynı maddenin birinci fıkrasının (a) bendi kapsamında sigortalı sayılır..." şeklinde değiştirilmiş ise de; 6111 sayılı Kanunun yürürlüğe dair 215/b. maddesindeki, "...33...maddesi yayımı (25.02.2011) takip eden ayın birinci günü (01.3.2011)yürürlüğe girer." düzenlemesi ile, "Kanunun 53 üncü maddesinin birinci fıkrasında bu maddenin yürürlük tarihi itibarıyla yapılan değişiklikler, bu değişikliklerin yürürlüğe girdiği tarihten öncesi için uygulanmaz." şeklindeki aynı yasanın geçici 33. maddesi gözetildiğinde, uyuşmazlığın çözümünde, 5510 sayılı Kanunun 53. maddesinin, 6111 sayılı Kanunla değiştirilmeden önceki halinin esas alınacağı anlaşılmaktadır.
./..
5510 sayılı Kanunun sigortalı sayılmayanlara dair 6. maddesinin "ı" bendi hükmünde ise, "...tarımda kendi adına ve hesabına bağımsız çalışanlardan; tarımsal faaliyette bulunan ve yıllık tarımsal faaliyet gelirlerinden, bu faaliyete ilişkin masraflar düşüldükten sonra kalan tutarın aylık ortalamasının, bu Kanunda tanımlanan prime esas günlük kazanç alt sınırının otuz katından az olduğunu belgeleyenler..."in, aynı Kanunun 4. maddesi kapsamında sigortalı sayılmayacakları belirtilmiştir.
Davacının 01.6.1998 tarihinden itibaren, 2926 sayılı Kanun kapsamında başlayan sigortalılığının, çakışan 506 sayılı Kanun kapsamındaki sigortalılık süreleri dışında, 03.11.2008 tarihi itibariyle ziraat odası kaydının sona ermesi sebebiyle sona erdirildiği, ancak 03.01.2010 tarihinde yeniden başlayan ziraat odası kaydı esas alınarak tekrar başlatıldığı, 28.02.2011 tarihine dek sürdüğünün kabul edildiği; buna göre, anılan dönemde 5510 sayılı Kanun"un 4/1-a. maddesi kapsamındaki sigortalılık sürelerinin geçersiz sayıldığı, sonrasında ise 53. maddenin son hali gözetilerek 11.8.2011-09.10.2011 ve 11.11.2011-25.12.2011 ve 01.6.2012-07.6.2012 dönmelerinde de tarım sigortalısı olarak kabul edildiği anlaşılmaktadır. Davacı taraf 03.11.2008 tarihinden sonra davalı Kurumca tarım sigortalısı olarak kabul edildiği dönemlerde, tarımsal gelirinin asgari ücretin altında olduğunu iddia etmektedir.
Mahkemece yapılacak iş, öncelikle davacının 5510 sayılı Kanunun 6/ı hükmü kapsamında, talebe konu 03.11.2008 tarihinden sonraki dönemde tarım Bağ-Kur sigortalılığının sona erme durumunu irdelemek, var ise, aynı Kanunun 4/1-a maddesi kapsamındaki çalışmasına geçerlilik tanımak, aksi halde çakışan sigortalılık süreleri hakkında, yukarıda belirtilen yasal düzenlemeler karşısında değerlendirme yapmak, belirlenecek sigortalılık sürelerine göre, 2829 sayılı Kanun hükümleri de gözetilmek suretiyle tahsis koşullarını yeniden değerlendirmektir.
Açıklanan maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir.
O hâlde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 02.06.2015 günü oybirliği ile karar verildi.