Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2022/764 Esas 2022/2551 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; elektrik enerjisi ihtiyacını davalı şirket ile birleşen ... EDAŞ'tan temin ettiğini, Danıştay 13. Dairesinin 06/04/2011 tarihli ve 2008/2695 Esas 2011/1368 Karar sayılı ilamı ile EPDK'nın 875 sayılı kurul kararının iptaline karar verildiğini, bu nedenle 2006 Eylül-2010 Aralık döneminde Perakende Satış Hizmeti (PSH) bedelinin nispi ücret olarak tahsilinin hukuki dayanağının ortadan kalktığını, bu çerçevede davalı şirketin aynı dönemde fazladan PSH bedeli tahsil ettiğini ileri sürerek; fazlaya ilişkin hakkı saklı kalmak kaydıyla, şimdilik iki ayrı sayaç için iki ayrı fatura ile 2007 Şubat döneminde tahsil edilen bedelden, abonelikler için belirlenen sabit bedelin (4,61 TL'nin) mahsubu ile KDV dahil 4.685,72 TL'nin ödeme tarihinden itibaren kamu alacaklarına uygulanan gecikme zammı ve KDV'si ile birlikte davalı şirketten tahsilini talep etmiştir
Davalı; 875 sayılı kurul kararı ile onaylanan metedolojinin II. Bölümünün (B) bendinin iptal edilmesinin uygulamayı etkilemeyeceğini, zira 2006-2010 uygulama dönemine ilişkin EPDK’nın başkaca kararlarının bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; karar verilmesine yer olmadığına dair verilen karar, davacı tarafın temyizi üzerine, Dairece bozulmuştur.
Bozmaya uyan mahkemece; davanın kısmen kabulü ile 4.678,70 TL'nin, 6183 sayılı Kanun'un 51 nci maddesi uyarınca dava tarihinden itibaren kamu alacaklarına uygulanan gecikme zammı oranı ile birlikte tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve gerekçeli karar başlığında dava tarihi 22/04/2013 olduğu hâlde, 27/03/2018 olarak gösterilmesine ilişkin yanlışlığın mahallinde düzeltilebilir maddi hata niteliğinde bulunduğunun anlaşılmasına göre; davacı tarafın bütün, davalı tarafın sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Somut olayda; tacir olan taraflar arasında imzalanan abonelik sözleşmesi, TTK’nın 3 üncü maddesi uyarınca her iki taraf için de ticari iş niteliğindedir. Uyuşmazlığın ticari işten kaynaklanması nedeniyle davacı, 3095 sayılı Kanun’un 2 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca temerrüt halinde avans faizi isteminde bulunabilir.
Buna göre mahkemece; tarafların tacir olduğu da gözetilerek, alacağın avans faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesi gerekirken, 6183 sayılı Kanun'un 51 inci maddesinde belirtilen faizi ile tahsiline karar verilmesi, usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün düzeltilerek onanması HUMK'nun 438 inci maddesinin yedinci fıkrası hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davacı tarafın tüm, davalı tarafın ise sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının (1) numaralı bendinde yer alan "...6183 sayılı Kanunun 51. maddesi uyarınca dava tarihinden itibaren kamu alacaklarına uygulanan gecikme zammı oranı ile birlikte " ifadesinin çıkartılarak yerine "...dava tarihi olan 22/04/2013 tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte ..." ifadesinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 6100 sayılı HMK'nun Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK'nun 440 ıncı maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 22/03/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.