Nitelikli hırsızlığa teşebbüs - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/4302 Esas 2021/19790 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2021/4302
Karar No: 2021/19790
Karar Tarihi: 20.12.2021

Nitelikli hırsızlığa teşebbüs - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/4302 Esas 2021/19790 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği bir kararda, sanıkların nitelikli hırsızlığa teşebbüsten suçlu bulundukları ve mahkumiyet cezasına çarptırıldıkları belirtiliyor. Ancak, bir sanığın ikrar beyanı olmaması ve diğer sanık tarafından yapılan soyut beyanların kesin ve inandırıcı delil sayılamayacağından, bu sanığın mahkumiyetinin hatalı olduğu kaydediliyor. Ayrıca, suç tarihindeki kanun maddeleri ve ertelemeye esas olabilecek şartların yeterince değerlendirilmediği için kararın bozulması gerektiği belirtiliyor.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi, 58. maddesi, 143. maddesi ve 51. maddesi, kararda detaylı olarak açıklanmamış fakat kanunlar arasındadır. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarihli kararı da kararda bahsedilen kanunları etkilemiştir.

6. Ceza Dairesi 2021/4302 E. , 2021/19790 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli hırsızlığa teşebbüs
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
TEMYİZ EDENLER : Sanıklar

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında birden fazla kişi tarafından birlikte geceleyin işyeri dokunulmazlığının ihlali suçuna teşebbüsten zamanaşımı süresi içerisinde işlem yapılması mümkün görülmüştür.
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak anılan maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık ... tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık ...’nün ikrara yönelik herhangi bir beyanının bulunmaması ve atılı suçu işlediği yönünde diğer sanık ...’in atfı cürüm niteliğindeki soyut beyanları dışında her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı, mahkumiyetine yeterli delil elde edilemediğinden sanık ...’nün üzerine atılı suçtan beraati yerine, hatalı değerlendirme sonucu yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Suç tarihinin 6545 sayılı Kanun’un yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önceki bir tarih olan 21.03.2013 tarihi olduğu ve suç tarihi itibariyle sanık ... yönünden daha lehine olan 6545 sayılı Kanun’un 63. maddesi ile değişiklik yapılmadan önceki haline göre 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesindeki artırım oranı en fazla 1/3 olduğu halde, bu oranın da üstünde bir oran olan 1/2 oranında artırım yapılarak fazla ceza tayini,
Kabule göre de;
3-5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanması sırasında tekerrüre esas alınan ilamların gösterilmemesi,
4-Sanık ...’nün tekerrüre esas olabilecek ilamı ile ilgili olarak, mahkemesince 08.01.2021 tarihli ek kararla hükmün kesinleşme şerhlerinin iptaline karar verildiğinin gözetilmemesi,
5-Suç tarihindeki kayıtlara göre, ertelemeye engel sabıkası bulunmadığı anlaşılan sanık ... hakkında TCK’nın 51/1-b bendinde yer alan şartın da değerlendirilerek erteleme hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının belirlenmesi gerekirken, 3 aydan fazla hapis cezası ile mahkumiyeti bulunduğundan bahisle yetersiz ve yerinde olmayan gerekçe ile TCK’nın 51. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına şeklinde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ile ...’nün temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 20.12.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.