Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/10753 Esas 2022/1424 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Dava Tarihi : 23.12.2015
Hüküm : Davacının talebinin kısmen kabulüyle 1.000 TL maddi, 2.250 TL
manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne, maddi tazminat talebinin kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat talebinin dayanağı olan Ankara 12. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/59 Esas - 2015/112 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının uyuşturucu madde ticareti yapma veya sağlama suçundan 25.12.2014 – 18.02.2015 tarihleri arasında 55 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 08.10.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 1.000 TL maddi, 10.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece davanın maddi tazminat açısından kabulüyle 1.000 TL maddi tazminatın; manevi tazminat açısından kısmen kabulüyle 2.250 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine hükmedildiği anlaşılmakla;
A- Davalı vekilinin temyiz talebinin incelemesinde;
Temyizden feragat yetkisi bulunan davalı vekili tarafından hükmün temyizinden sonra dosyaya sunulan 13.06.2016 tarihli dilekçe ile temyiz isteminden vazgeçtiğini bildirmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılmasına yer olmadığına, davalı vekilinin temyiz istemi ile ilgili olarak dosyanın incelenmeksizin mahalline iade edilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE;
B- Davacı vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Maddi tazminatın, davacının tutuklu kaldığı döneme ilişkin net asgari ücret üzerinden hesaplanan ‘’1.726,49’’ TL yerine, hatalı bilirkişi raporuna dayanılarak bu miktarın altında kalacak şekilde ‘’1.000’’TL olarak tayin edilmesi suretiyle, davacı lehine eksik maddi tazminata hükmolunması, taleple bağlılık ilkesi gereği bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre;
Davanın kısmen kabulüne karar verildiğinin anlaşılması karşısında, yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13. maddesinin 4. fıkrası uyarınca davacı lehine maktu vekalet ücreti takdir edilmesi gerektiği gözetilmeden, 2.600 TL maktu vekalet ücretine hükmolunması,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin ve davalı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının vekalet ücretine ilişkin bendinin “Yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 3600 TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak, davacıya verilmesine” şekilde değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.