Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2018/14795 Esas 2018/19586 Karar Sayılı İlamı

8. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/14795
Karar No: 2018/19586
Karar Tarihi: 3.12.2018

Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2018/14795 Esas 2018/19586 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, dedesi tarafından miras kalan bir binanın davalı tarafından kiraya verildiğini ve kendi miras payına düşen kısmının ödenmediğini iddia ederek ecrimisil talep etmiştir. Davalı ise taşınmazın evveliyatında miras bırakan tarafından kiraya verildiğini ve daha sonra iyileştirmeler yapılarak kiraya verildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkeme, intifadan men koşuluna gerek olmadığı, talebin geriye doğru 5 yıl kapsamında kaldığı ve kira bedeli alınmadan 3. kişilerin kullanımına bırakılmasının mümkün olmadığı gerekçeleriyle davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Davalı vekili tarafından temyiz edilen kararın miktar yönünden reddine karar verilmiştir.
Kanun maddeleri: 6100 sayılı HMK’nin geçici 3. maddesi yollaması ile HMK’nin 361-362. maddeleri (1086 sayılı HUMK’un 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı kanun ile değişik 427. maddesi) uyarınca temyiz sınırı.

8. Hukuk Dairesi 2018/14795 E. , 2018/19586 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Ecrimisil

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş olup hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı, dedesi ...... Türkay’dan taraflara miras kalan dava konusu 734 ada 314 parsel üzerindeki binanın davalı tarafından 01.02.2008 - 30.11.2009 tarihleri arasında aylık 400 TL"den kiraya verildiğini, bu nedenle kendi miras payına düşen %25 lik kısmının davacıya ait olduğundan bahisle 2200 TL kira bedelinin davacıya faizi ile ödenmesini talep etmiştir.
Davalı; dava konusu taşınmazın evveliyatında miras bırakan tarafından kiraya verildiğini ve kiraya verdiği bu kişi tarafından Nisan 2008 tarihine kadar kullanıldığını daha sonra ise taşınmaza iyileştirmeler yapılması ve bu iyileştirmelerin de kiraya sayılması kaydıyla verildiğini açıklayarak davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; intifadan men koşuluna gerek olmadığı, talebin dava açılışından geriye doğru 5 yıl kapsamında kaldığı, kira bedeli alınmadan 3. kişilerin kullanımına bırakılmasının mümkün olmadığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, 1132,50 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Hüküm süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava; ecrimisil talebine ilişkindir.
Mahkemenin vermiş olduğu hükmün 1. fıkrasında 1132,50 TL ecrimisilin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş olup karar tarihi olan 2014 yılı için temyiz kesinlik sınırının 1890 TL olduğu ve davalı vekilinin ecrimisile ilişkin temyiz itirazının 6100 sayılı HMK’nin geçici 3. maddesi yollaması ile HMK’nin 361-362. maddeleri (1086 sayılı HUMK’un 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı kanun ile değişik 427. maddesi) uyarınca temyiz sınırının altında olduğu tespit edilmekle davalı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin ecrimisile yönelik temyiz dilekçesinin 6100 sayılı HMK’nin geçici 3. maddesi yollaması ile HMK’nin 361-362. maddeleri (1086 sayılı HUMK’un 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Yasa ile değişik 427. maddesinin 2. fıkrası) uyarınca 2014 yılı itibariyle miktar ve değeri 1890 TL yi geçmeyen kararlar kesin olduğundan miktar yönünden REDDİNE, taraflarca HUMK"un 440/I maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine,
peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 03.12 .2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.