Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/10259 Esas 2022/1469 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü, gündüz vakti meskun mahal dışı, iki şeritli bölünmüş asfalt Devlet karayolunda sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile seyri sırasında direksiyon hakimiyetini kaybederek orta refüjü aşıp karşı istikamete ait şeride geçmesi üzerine bu şeritte seyreden kamyonet ile çarpışması neticesinde kamyonette bulunan bir katılanın 1. derece kemik kırığı ile, üç katılan ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı ve sanığın asli kusurlu olduğunun kabul edildiği olayda,
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, ceza miktarına, beraat kararı verilmesi veya lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin, katılan vekilinin hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesinin hatalı olduğuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının bir gün karşılığı meblağın belirlenmesine dayanak olan yasa maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK'nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 5 numaralı paragrafının başına "TCK'nın 52/2. maddesine göre" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, eleştirilen husus dışında, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 28/02/2022 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.