Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/16313 Esas 2018/3299 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/16313
Karar No: 2018/3299
Karar Tarihi: 19.03.2018

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/16313 Esas 2018/3299 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi         2016/16313 E.  ,  2018/3299 K.

    "İçtihat Metni"


    ... vekili avukat ... ile ... Otel Turz. İnş. Paz. A.Ş vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında .... . Tüketici Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 17/03/2016 gün ve 2016/84-2016/295 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

    KARAR

    Dava, devre mülk satış sözleşmesinden kaynaklı, sözleşmenin feshi, senetlerin iptali ve alacak istemine ilişkin olup, mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
    14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL. ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı, Hükmün 1.fıkrasının 3. bendinde yer alan " Davacı tarafından ödenen 95 TL nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, geriye kalan 405 TL miktarındaki talebin reddine " ilişkin kısmı temyiz etmiş, mahkemece 500 TL ye hükmedilmesi gerektiğini temyizinde ileri sürmüştür. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.190 TL. yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle davacının miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 19/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.




    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.