Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/8358 Esas 2022/1511 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK 89/4, 22/3, 62/1, 53/6.maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık sürücü İhsan Barut, idaresindeki kamyon ile yerleşim yeri dışında, 7 metre genişliğinde, orta ayırıcı ile bölünmüş, tek yönlü, yol şerit çizgisi ve banket bulunan, düz, eğimsiz, asfalt yolda gündüz vakti seyri esnasında olay mahalline geldiğinde karşı yön şeridine girerek Ağrı -Van karayolunu tersten kullanarak Van'a gitmeye çalıştığı sırada katılan sürücü ...'nun sevk ve idaresindeki otomobil ile çarpışması sonucu sanığın asli ve tam kusurlu olarak katılan ...'nun hayati tehlikeye neden olmaz, basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte, araçta yolcu olarak bulunan eşi katılan Seher Yüzbaşıoğlu'nun ise hayati tehlikeye neden olur, basit tıbbi müdahale ile giderilemez ve kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisi orta (3) derece olacak nitelikte yaralanmalarına sebebiyet verdiği olayda;
Bozma üzerine yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin olayın oluş şekline, kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-5237 sayılı TCK'nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceği düzenlendiği; sanığın sürücü belgesi bilgilerinin incelendiğinde, ayrı tarihli ancak aynı belge numarası adı altında hem ''B'' sınıfı hemde ''E'' sınıfı sürücü belgesinin bulunduğu, sanık hakkında bu madde hükümlerinin uygulanmasına karar verilirken, yargılamaya konu kazayı idaresindeki kamyon ile yaptığı ve bu nedenle sanığın somut olaya konu taksirle yaralama suçu sebebiyle B sınıfı sürücü belgesinin geri alınamayacağı gözetilmeden, sanığa ait B ve E sınıfı sürücü belgelerinin geri alınmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 1. bendinde yer alan "sanığın saiki" ibaresinin hükümden çıkartılması ve hükmün TCK'nın 53/6. maddesinin uygulanmasına ilişkin 6. fıkrasındaki ''TCK'nın 53/6. maddesi uyarınca sanığın SÜRÜCÜ BELGESİNİN TAKDİREN 6 AY SÜRE İLE GERİ ALINMASINA" ibaresinin çıkartılarak yerine "TCK'nın 53/6. maddesi uyarınca sanığa ait E sınıfı sürücü belgesinin takdiren 6 ay süre ile geri alınmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün; DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01/03/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.