MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Rüşvet vermeye teşebbüs, resmi belgede sahtecilik, başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma, parada sahtecilik
HÜKÜM : Parada sahtecilik suçu yönünden beraat, diğer suçlar yönünden mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Parada sahtecilik suçunun niteliği itibariyle suçtan doğrudan zarar görmeyen ve bu nedenle de hükmü temyiz etme hakkı bulunmadığı anlaşılan Hazine vekilinin bu suç yönünden temyiz itirazlarının 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, Hazinenin katılma talebinin rüşvet vermeye teşebbüs suçuyla sınırlı olarak 3628 sayılı Kanunun 17 ve 18. maddeleri ile CMK"nın 237/2 ve 260. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak KABULÜNE, incelemenin Hazine vekilinin rüşvet vermeye teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ile sanık müdafiin kurulan tüm mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması ve resmi belgede sahtecilik suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı TCK"nın 53/1-5. maddesinde yer alan bazı ibarelerin iptaline ilişkin ilamının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüş, sanık hakkında başkasına ait kimlik bilgilerinin kullanılması suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK"nın 269/2. maddesi yerine aynı Yasanın 69/2. maddesine yer verilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak değerlendirilmiş, sanığın gerçek kimlik bilgilerinin AFİS veri tabanında parmak izi kayıtlarının araştırılması suretiyle tespit edilmesi nedeniyle uygulanma imkanı bulunmayan 5237 sayılı TCK"nın 269/2. maddesi uyarınca indirim yapılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Delillerle iddia ve savunma duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan kurulan mahkumiyet hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen sanık müdafiin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ayrı ayrı ONANMASINA,
2-Sanık hakkında rüşvet vermeye teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Suç tarihinden sonra yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanunun 87. maddesiyle 5237 sayılı TCK"nın 252. maddesinde yapılan değişiklikle suça teşebbüs halinde “...verilecek ceza yarı oranında indirilir” şeklinde takdire bağlı olmayan bir düzenleme getirilmesi, dava konusu olayda ise sanık hakkında teşebbüs nedeniyle TCK"nın 35. maddesi gereğince 1/2 oranında indirim uygulanması sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın, 05/07/2012 günü yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasa ile yapılan değişiklikten önceki rüşveti tanımlayan 252/3. maddesinde "rüşvet, bir kamu görevlisinin görevinin gereklerine aykırı olarak bir işi yapması veya yapmaması için kişiyle vardığı anlaşma çerçevesinde bir yarar sağlamasıdır" denilerek sadece nitelikli rüşvete yer verilmesi, kamu görevlisinin yapması gereken işi yapması ya da yapmaması gereken işi yapmaması için yarar sağlamasının veya kişilerin bu şekildeki iş için kamu görevlisine çıkar temin etmelerinin rüşvet tanımından çıkarılması, görevin gereklerine aykırı olarak bir işin yapılması veya yapılmaması için rüşvet teklifinde bulunulması durumunda suçun icra hareketleri başlamış olacağından rüşvete teşebbüs, haklı hususun temini için rüşvet önerilmesi halinde ise kamu görevlisinin şeref ve saygınlığına saldırı niteliğinde olması sebebiyle aynı Yasanın 125/3. maddesinde düzenlenen kamu görevlisine hakaret suçunu oluşturacağı, olay günü tanık ... ile beraber gittiği kaplıca otelde sahte 100 dolar vermek suretiyle ödeme yapan sanığın verdiği paranın sahte olduğunu otel çalışanı ... ve ..."in farketmesi üzerine polise haber vermemeleri için para teklif ettiği ancak bunun kabul edilmeyip polise haber verildiği, karakolda yapılan işlemler sırasında sanığın bu sefer de polis memuru ..."a üzerinde yapılan arama sonucunda ele geçen sahte nüfus cüzdanı nedeniyle işlem yapmaması amacıyla para teklif ettiğinin ancak reddedildiğinin iddia ve kabul edildiği olayda; sanık hakkında parada sahtecilik suçundan beraat kararı verilmesi nazara alındığında, bir karşılaşma suçu olup, bu nedenle de çok failli bir suç olan rüşvet suçunda bir tarafta rüşvet verenin, diğer tarafta ise rüşvet alan kamu görevlisinin yer aldığı, Sağlık Bakanlığı Yalova Kaplıcaları İşletme İdaresine ait otelde kasiyer olarak çalışan ... ile ..."ın kamu görevlisi olduklarına dair dosyaya yanısıyan bilgi ve belgenin bulunmadığı, öncelikle ismi geçen ve otelde kasiyer olarak çalışanların kamu görevlisi olup olmadıklarının tereddüte yer bırakmayacak şekilde tespit edilmesi, hasıl olacak sonuca göre sanığın, ... ve ..."a yönelik eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 125. maddesinde tanımlanan hakaret suçunu, polis memuru ..."a yönelik eyleminin ise rüşvet vermeye teşebbüs suçunu oluşturacağı gözetilmeden yanılgılı değerlendirme ile tüm eylemlerinin zincirleme rüşvet vermeye teşebbüs suçu kabul edilerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı Kararının 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 29/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.