Mahkemesi : . İş Mahkemesi

Dava, 1997–2001 tarihleri arasında çakışan 506 sayılı Yasa kapsamındaki çalışmalar dışlandıktan sonra kalan sürelerde 2926 sayılı Yasa kapsamında sigortalı olduğunun ve 01.01.2012 tarihinden itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma sonrasında yapılan yargılamada ilamında belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne, davacının 01.05.1998-02.08.1998, 22.12.1998-31.03.1999, 01.06.1999-20.07.2000, 26.10.2000-07.12.2001 ve 31.08.2011-05.12.2011 tarihleri arasında geçen tarım Bağ-Kur sigortalılığının 03.08.1998-21.12.1998, 01.04.1999-31.05.1999, 21.07.2000-23.08.2000, 24.08.2000-25.10.2000, 08.12.2001-13.01.2002 tarihleri arasındaki ..."lı süre geçerli kabul edilerek kabulüne, davacıya 01.04.2012 tarihinden geçerli olmak üzere yaşlılık aylığı bağlanması gerektiğinin tespiti karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalı Kurum avukatının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Mahkemece, davacının talebinin 01.01.2012 tarihi itibari ile aylığa hak kazandığının tespitini talep etmesine rağmen, 01/04/2012 tarihinden itibaren aylık bağlanması gerektiğine karar verilmiş olmakla; bu durumda davacının istemine ve temyiz eden kurum sıfatına göre hükmün kısmi kabul niteliğinde olduğu anlaşılmakla, avukatla temsil edilen davalı ... lehine, karar tarihi itibariyle yürürlükte olan tarife uyarınca vekâlet ücretine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması isabetli görülmemiştir.
3-Ayrıntıları Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 15.03.2006 gün ve 2006/1-163 Esas, 2006/76 sayılı kararında da belirtildiği üzere davada, kısmen kabule karar verildiğine göre 6100 sayılı HMK."nun 312 ve 323. maddelerine uygun şekilde,
./..
tarafların haklı çıktıkları oranda yargılama giderlerinin paylaştırılarak karar verilmesi gerekirken mahkemece yanılgılı değerlendirme sonucu yargılama giderlerinin tamamının davalılara yükletilmesi, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılıkların giderilmesi, yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: 1-Hüküm fıkrasının vekalet ücreti ile ilgili 3. fıkrasının sonuna gelmek üzere; “kısmen kabüle göre karar tarihi itibariyle .... uyarınca hesaplanan 1500,00 TL. vekâlet ücretinin davacıdan alınarak kendisini vekille temsil ettiren davalı Kuruma verilmesine,” ibaresinin yazılmasına;
2-Hüküm fıkrasının yargılama gideri ile ilgili 4.fıkrasında yer alan “muhakeme masrafının” ibaresinin devamına eklenmek üzere “kabul ve red oranına göre, takdiren 320,00 TL’sinin” ibaresinin eklenmesine ve kararın bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.