Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/6188 Esas 2019/915 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu ile Dairemizin yerleşmiş kararlarında açıklandığı üzere yasalarda yer alan hükümler uygulanırken gösterilen gerekçelerde çelişkiye, zaafiyete düşülmemesi gerekir. Buna göre tutanaklara yansıyan olumsuz bir davranışı bulunmayan sanık hakkında, yargılama sürecindeki davranışları, kişiliği, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığı ve diğer şahsi halleri lehe değerlendirilip takdiri imdirim nedeni olarak kabul edilip hükmolunan hapis cezası seçenek yaptırımlara çevrilmesine rağmen, devamında 5271 sayılı CMK"nin 231 ve 51. maddeleri uyarınca değerlendirme yapılırken, kamu zararının giderilmemesi, yargılama sürecindeki davranışları ve pişmanlık duymaması aleyhe gerekçe gösterilerek anılan maddelerin uygulanmaması suretiyle çelişkiye düşülmesi karşısında, Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 03.02.2009 gün ve 2008/250-13 sayılı kararında açıklandığı üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 5271 sayılı CMK"nin 231/6-c madde ve bendinde işaret olunan zarar kavramının; kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenebilir, ölçülebilir maddi zararlara ilişkin olduğu, zarar koşulunun ancak zarar suçlarında dikkate alınması gereken bir unsur olduğu, "defter ve belgeleri ibraz etmeme" suçlarında somut bir zarardan söz edilemeyeceği de dikkate alınarak, sanığın adli sicil kaydında yer alan sabıkasının silinme koşullarının oluşup oluşmadığı araştırılmak suretiyle, sonucuna göre çelişkiye ve zaafiyete düşülmeden sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesis edilmesi,
2--Defter ve belgeleri ibraz etmeme suçunun temel cezasının alt sınırının, suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 5904 sayılı Yasanın 23. maddesi ile değişik 213 sayılı VUK’nın 359/a-2. maddesi gereğince 18 ay olduğu gözetilmeden, temel cezanın 1 yıl olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMUK’nin 326/son maddesi gereğince sonuç ceza yönünden kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, 24.01.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.