Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2020/4179 Esas 2020/8150 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalının velisi olduğu ... ’ın vakıflarına ait okulda öğrenim gördüğünü, ancak yemek ve öğretim ücretinin bir kısmının ödenmediğini, bunun üzerine davalı hakkında başlatılan takibin davalının haksız itirazı ile durduğunu ileri sürerek itirazın iptaline ve inkar tazminatına karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davalının İstanbul 35. İcra Müdürlüğünün 2012/26999 numaralı dosyasındaki takibe itirazının kısmen iptali ile takibin 7.280,00 TL asıl alacak üzerinden işletilecek akdi faizi ile birlikte toplam 8.466,74 TL üzerinden devamına, fazlaya ilişkin ve sair taleplerin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı Yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000-TL, 5236 sayılı Yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00-TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi 03.03.2016 itibariyle 2.190,00-TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı Yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle davacının miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, 23/12/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.