Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/3296 Esas 2022/1558 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62/1, 53/1-6, 63. maddeleri uyarınca
mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ve müdafinin kusur tespitine, eksik incelemeye, tayin edilen cezaya, sürücü belgesinin ger alınmasına, sanığın kazada kusursuz olduğuna, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Olay günü saat 21:30 sıralarında, sanığın sevk ve idaresindeki aracıyla meskun mahalde, bölünmüş asfalt kaplama yolda gece vakti seyir halindeyken, olay mahalline geldiğinde seyir istikametine göre, yolun sağından soluna doğru karşıya geçmek isteyen yaya ...'e çarparak ölmüne neden olduğu, kazanın meydana gelmesinde sanığın tamamen kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği olayda; TCK'nın 50/4. maddesinde, taksirli suçlardan dolayı hükmolunan hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği, ölenin mirasçılarının sanıktan şikayetçi olmadığı, mahkemece “sanığın olay sonrasında hastaneye götürülmesinde yardımcı olduğu, olay yerinden kaçmadığı ve gözlemlendiği kadarıyla olaydan duyduğu pişmanlığın samimi olduğu” gerekçeleri ile takdiri indirim uygulanan, sabıkası bulunmayan ve lehe hükümlerin uygulanması yönünde talepte bulunan sanık hakkında, paraya çevirme hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan hüküm kurulması suretiyle CMK'nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
2-5237 sayılı TCK'nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle öldürme suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi;
Kanuna aykırı olup olup, sanık ve müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 02/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.