Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm; davalı-davacı kadının birleşen nafaka davası yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece kocanın tamamen kusurlu bulunması sebebiyle boşanma davasının reddine karar verilmiş, davalı-davacı kadının birleşen nafaka davasına ilişkin hükümde davanın kabul edildiği belirtilmiş olduğu halde; nafaka davası yönünden nafakaya hükmedilmemiş, boşanma dosyasındaki 21.02.2012 ve 24.10.2011 tarihli ara kararla hükmedilen dava süresince geçerli olmak üzere verilmiş olan tedbir nafakalarına atıfta bulunulmuş, kısa kararda ise kadın ve çocuk için hükmolunan bu nafakaların karar kesinleşinceye kadar devamı yönünde hüküm oluşturulmuştur. Bu haliyle mahkemenin kısa kararı ile gerekçeli kararı arasında hükmedilen nafakanın Türk Medeni Kanununun 169. maddesi uyarınca boşanma davasıyla ilgili bir tedbir nafakası mı yoksa birleşen Türk Medeni Kanununun 197. maddesine dayalı nafaka davasına yönelik mi olduğu konusunda tereddüt oluşturacak şekilde hüküm kurulmuştur. Davacı-davalı kocanın fiziksel şiddet uygulaması sebebiyle davalı-davacı kadının ayrı yaşamakta haklılığı da ispat edilmiş olduğuna göre (TMK md. 197); birleşen nafaka davasında kadının davası kanıtlanmıştır. Bu durumda birleşen nafaka davası yönünden bu dava tarihinden geçerli olarak ve boşanma davasıyla ilgili olarak Türk Medeni Kanununun 169. maddesi gereğince hükmedilen tedbir nafakası ile tahsilde tekerrür oluşturmayacak ve davalı-davacı kadın ve yanında bulunan ortak çocuk için, infazda tereddüt oluşturmayacak şekilde Türk Medeni Kanununun 197. maddesi uyarınca uygun miktarda nafaka takdiri gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 17.01.2013 (Per.)