MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 1995 yılı haziran ayında ...’ ta çalışmaya başladığını, 2004 yılında çalıştığı bankanın davalı bankaya devredilmesi sonrası davalı bankada çalışmaya devam ettiğini, 17.09.2014 tarihinde müvekkilinin iş akdinin geçerli olacak şekilde feshedildiğini, işyerinde çalıştığı dönemde 151 gün yıllık ücretli izin hakkı bulunduğunu davalı bankanın da bu izin süresini kabul ettiğini ancak müvekkilinin hak kazandığı yıllık ücretli izin bulunurken davalı bankanın takvim yılını 30 gün olarak dikkate aldığını ve buna göre 151 gün yıllık izin süresi hesapladığını, oysa yıllık ücretli izin gün sayısının bir haftalık süre için 6 işgünü olarak hesaplanması gerektiğini, hesaplamanın bir takvim ayı 30 gün olarak kabul edilmesi halinde 4 gün hafta tatili bulunduğunu, 151 günlük takvim günü içerisinde "22 gün" pazar günü olduğunu, pazar gününün yıllık ücretli izin gün sayısına dahil edilemeyeceğini, toplam 22 güne tekabül eden yıllık ücretli izin günü ücretinin eksik ödendiğini, yıllık ücretli izin hakkı hesaplanırken ücretin de hatalı olarak belirlendiğini, iddia ederek yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini dava ve talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının hizmetinin 01.06.1995-17.09.2014 tarihleri arasında geçtiğini, davacının yıllık ücretli izinlerinin eksik kullandırıldığını iddia ettiğini ancak hangi dönemden kaç gün eksik izin kullanıldığını belirtmediğini, fesih tarihi olan 17.09.2014 tarihinde maaşı olan 13.050,00 TL üzerinden hesaplanan 151 günlük izin ücreti 65.685,00 TL ücretin davacıya ödendiğini, davacının başkaca bir alacağı bulunmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kabulü ile yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsiline hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili ile davacı vekili (katılım yolu ile) temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının iş akdi sona erdiğinde kullandırılmayan izin süresinin 151 gün olup, 151 gün karşılığı izin alacağının davadan önce ödendiği taraflar arasında tartışmasızdır.
Yıllık ücretli izin kullanımı sırasında hafta tatili ve genel tatil günlerinin dikkate alınmayacağı doğrudur. Hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil günleri fiili izin kullanımı sırasında izinden sayılmaz ancak iş akdinin feshi sonrasında yıllık ücretli izin karşılığının taraflara ödenmesinde kullanılmayan sürenin hesabında hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil süresinin dışlanması gibi bir durum söz konusu olamaz.
Bu nedenle mahkemece ödenmeyen yıllık ücretli izin karşılığı bulunmadığından davanın reddi yerine gerekçesi dahi açıklanmadan davanın kabulü hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 16/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.